One More Song (Blue Elan Records) is, gaap, een nogal overbodig album. Jack Tempchin haalt elke vorm van beweging uit Slow Dancing. Dansen en stilstand gaan moeilijk samen en we voelen geen enkele behoefte om het toch te proberen. Als we Slow Dancing willen horen, halen we de elpee van Funky Kings uit 1976 wel weer eens uit de kast. Het volgende nummer Singing In The Streets kennen we ook al van die plaat. Deze versie voegt, gaap, niets toe. We zouden het in deze recensie kunnen hebben over de rol die Tempchin speelde in de Californische countryrock, maar dat hebben we al eens gedaan. Ook in 2015 hadden we slechts twee sterren over voor zijn werk. One More Song is overigens beter te pruimen dan het toen besproken Learning To Dance. Maar toch, de late night jazz van Around Midnight kan ons gestolen worden. En Streets Of Midnight is een vorm van slaapwandelen. Op Still Looking For A Way To Say Goodbye zoekt Tempchin de hogere regionen op van zijn stembereik, maar faalt jammerlijk.
29/01/2017 Permalink
Deze recensie, gaap, had ook net zo goed niet geschreven kunnen worden.