Wat een heerlijk en overtuigend album is dit The Mules Of Nana (Stickman/Konkurrent) van Orango. Ja, Orango, nooit van gehoord natuurlijk. Ik ook niet, maar liefhebbers van southern rock of bluesrock kennen hen misschien al wel langer. Zo niet, dan moeten ze als de donder deze zesde(!) schijf van dit powertrio in huis halen. Maar de nummers op deze plaat bieden ook de andere muziekliefhebbers heel wat moois. De cocktail van soulvolle, in blues gedrenkte southern rock met prachtige, bijna westcoast-‘ig aandoende koortjes en samenzang is bijzonder smakelijk. De tien nummers doen denken aan 38 Special, Kings’s X, Kansas op zijn minst progrock-achtige momenten, af en toe aan The Allman Brothers, maar ook aan Crosby, Stills & Nash en zelfs een enkel moment aan Led Zeppelin. Ja, deze drie baardige Noren, Helge Bredeli Kanck (gitaar, zang), Hallvard Gaardløs (bas, zang) en Trond Slåke (drums, zang) weten waar Abraham de mosterd haalt. Spetterend, afwisselend (ook in tempi) en verrassend, b.v. dat speelse banjo’tje ineens in Give Me A Hundred. Maar vooral ook ijzersterke melodieën, met aandacht voor details maar zonder ellenlange solo’s. “All killers, no fillers”, zegt men dan.
19/06/2017 Permalink
Jaaa, geweldige cd is dit, topsongs en topgeluid!