De zaterdagavond trekt een lange neus naar de rest van de week. Even geen structuur. Even geen verplichtingen. Even alles loslaten. En dan komt Tim Darcy met een album dat Saturday Night (Jagjaguwar/Konkurrent) heet. En weg is de onbekommerde vrijblijvendheid. De Canadees Darcy komt met een soundtrack die vele kanten opvliegt. De voorman van het indierockgezelschap Ought creëert een ongemakkelijke spanning, die op het titelnummer gepaard gaat met piepen en knarsen. Niet alleen door die vervormde viool valt hier te denken aan Velvet Underground, een referentie die ook past bij opener Tall Glass Of Water. Joan Pt. 1, 2 trekt een onduidelijk spoor langs experimentele, kale rock. Ook de garagerock van You Felt Comfort brengt in werkelijkheid onrust teweeg. Fraai is Still Waking Up dat overkomt als een onwaarschijnlijke combinatie van Roy Orbison en Feargal Sharkey. First Final Days is een instrumental met een beetje galm zoals Ed Kuepper ze ook maakte. Net niet sterk genoeg over de hele linie om er een vierde ster bij te zetten. Toch wel degelijk een spannende cd die nog vaak gedraaid zal worden.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie