Mike Younger debuteerde in 1999 met het door Rodney Crowell geproduceerde Somethin’ In The Air. Twee jaar later nam Jim Dickinson hem onder zijn vleugels voor een album met medewerking van Spooner Oldham, David Hood, Levon Helm en Jim’s zoon Luther. Die opnamen liggen nog altijd op de plank. Met Little Folks Like You And Me (eigen beheer) is de in Nashville neergestreken Canadees pas toe aan zijn vierde plaat, dat onuitgebrachte album niet meegerekend. Younger zingt liedjes over de gewone man. Over mensen die hard moeten werken en hun dromen. De liedjes zitten heel aardig in elkaar, toch valt soms niet aan de indruk te ontkomen dat sommige melodielijnen geleend lijken van anderen. Op opener If I Was A Wheel kun je niet anders dan denken aan (de zang van) Don Henley. Er zijn slechtere voorbeelden denkbaar. Jammer is het dan wel dat What Kind Of World wel heel erg lijkt op iets van One Of These Nights (of toch Hotel California? Afijn misschien moet ik die elpees ook maar weer eens draaien). Die vergelijking met Eagles, en dan met name Henley, valt vaker op. De originaliteitsprijs wint Younger niet en met How To Tell A Friend Goodbye is hij veel te gevoelig voor deze oren. Daar staat tegenover dat hij ook lekker kan honky tonken (Rodeo Queen), barroomrocken (Never Was A Dancer) en het belangrijkste van allemaal, dat hij langs de randen van soul schuurt. Dat zit in zijn stem en zo’n dameskoortje op Never Was A Dancer helpt ook.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie