Jack Lee – Will T. Massey – Townes Van Zandt
Jack Lee vormde samen met Paul Collins en Peter Case eind jaren 70 The Nerves, een legendarische naam in kringen van powerpop. Jack Lee kreeg niet de naamsbekendheid van zijn twee companen. Dat hij niettemin hele leuke muziek maakte wordt duidelijk met Bigger Than Life – Anthology (Alive Natural Sound/Sonic Rendezvous). Liefst 23 nummers lang is dat overzicht. Met name de eerste trits nummers maakt duidelijk wat er zo fijn was aan die stroming. Powerpop haalde het positieve van de jaren zestig terug en blies de bubblegum uit die tijd op tot het geheel als een ballon knapte om met de plakkerige resten scherp uit de hoek te komen zoals alle new wave uit die tijd. Ja, de sound was soms dun, maar wie nog altijd enthousiast kan worden van namen als Dwight Twilley, Shoes, Rubinoos, Greg Kihn en al die anderen, die zal ook plezier beleven aan dit schijfje.
O, Jesse Taylor, wat kan ik je missen. Dat besef komt zomaar hard binnen bij het nummer Slow Study van Will T. Massey. Dat is te vinden op de tot de rand gevulde verzamelaar 30 Years In The Rearview – The Collection: 1987-2016 (Route 61). Massey is een Texaanse artiest die in 1991 debuteerde met een album op MCA, waarop hij Springsteen en Mellencamp naar de loef trachtte te steken. Maar dat viel de Texaanse rocker toch een beetje tegen. Zijn loopbaan kwam nooit echt van de grond. Hij had dan ook beter een voorbeeld kunnen nemen aan iemand als Joe Ely. Diens gitarist Jesse Taylor en steelgitarist Lloyd Maines leende hij na dat debuut waarop hij begeleiders van genoemde grote namen had ingehuurd. De nadruk op deze verzameling ligt op de rustiger nummers, die vooral doen denken aan bijvoorbeeld David Halley, ook zo’n artiest uit Lubbock die nooit echt is doorgebroken. En Old Fashioned Love is net zo wiebelig als het werk van Blaze Foley.
Heel geslaagd is Lowlands and Friends Play Townes Van Zandt’s Last Set (Route 61). De Italiaanse band speelt in de juiste volgorde de nummers die Van Zandt bracht tijdens zijn allerlaatste optreden. Dat was in The Borderline in Londen op 3 december 1996. De Italiaan Edward Abbiati die jaren in Londen woonde, was erbij. Met vrienden als Stiv Cantarelli Kevin Russell, Lucky Strikes, Richard Lindgren, Will T. Massey, Chris Cacavas, Rod Picott en anderen horen we de nummers die Van Zandt deed. Loretta, Pancho and Lefty, Dollar Bill Blues, Marie, Waiting Around To Die, Tecumseh Valley, ze krijgen allemaal geweldige uitvoeringen. Tussendoor doet de dit jaar overleden Britse rockpromotor Barry Marshall-Everitt de aankondigingen, hetgeen hier een echte waardevolle toevoeging is.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie