Bij de uitstekende vorig jaar verschenen plaat Singing Saw schetste Kevin Morby het beeld dat Bob en Joni uit een fotolijstje in een boekenkast meekeken tijdens de opnamen. Voor City Music (Dead Oceans/Konkurrent) trekt hij dat beeld door. Deze keer zijn het echter Lou en Patti die toezien op het opnameproces. Het titelnummer is een ruim over de zes minuten lopend stuk muziek waarop gitaarnoten als toonladdertjes tegen de melodie opklimmen. Een diep geluid met een prachtige open structuur. Alsof New York zich opent middels de canyons tussen de wolkenkrabbers. 1234 is een nummer over, hoe kan het ook anders, de Ramones. Aboard My Train schakelt na anderhalve minuut van een op de rand tikkende drummer naar een gejaagde gitaarsolo met een stofzuigergeluid. Dry Your Eyes heeft een tegendraadse gitaarsolo, maar ook een jazzy gitaar met soulzang erachter gecombineerd met de sfeer van Lou Reed. Op Tin Can horen we een oude folktroubadour die een tikje psychedelica binnensmokkelt, terwijl de gitaren zoeken naar The Feelies. Morby zingt bij dat alles net zo onderkoeld als Lloyd Cole die zich bij een slaperige versie heeft gevoegd van The Go-Betweens. Om misverstanden te voorkomen: dat bevalt ons wel.
20/07/2017 Permalink
Zeker heerlijk om naar te luisteren…heeft wat weg van Bob Dylan qua productie en hoe hij zingt soms en op nog iemand anders maar kan ik ff niet opkomen
21/07/2017 Permalink
Even sterk als zijn vorige cd ,knap hoor !