Deze Abe Partridge is nogal een zoeker. De apothekerszoon uit Alabama groeide op tot groot grunge-liefhebber, maar kreeg een roeping. Tijdens en na zijn opleiding tot priester in Kentucky mocht hij echter niet meer luisteren naar al zijn rockalbums, want die waren natuurlijk ingegeven door de duivel. Het was wel toegestaan om naar oude blueshelden te luisteren zoals Son House. Dan begrijpt Partridge dat de muziek toch te veel trekt. Hij verhuist terug naar Alabama, gaat het leger in en dient in Qatar tijdens de Iraakse oorlog. Eenmaal weer thuis is het echt tijd om zijn nummers met de wereld te delen. Toevallig wordt zijn werk opgepikt door een andere al gevestigde singer-songwriter en zo gaat het balletje rolletje. Cotton Fields And Blood For Days (Skate Mountain Records/Sonic Rendezvous) is zijn tweede album. Liefhebbers van Michael Dean Damron moeten vooral even opletten, want Partridge tapt uit hetzelfde vaatje. Een zelfde intense voordracht en een soortgelijke stem, hoewel die van Partridge misschien nog wel iets indringender is. De blues en het geloof komen terug in een duistere versie van de spiritual Satan Your Kindom Must Come Down, waarmee het album afsluit. Daarvoor heb je dan al een nummer gehoord over de perikelen die Willie Nelson met de belastingdienst heeft gehad (Ride Willie Ride). En de wens om (toch weer?) een punkrocker te zijn: A punkrocker will tell you the truth, because he ’s got nothing left to lose (I Wish I was A Punkrocker) In Colors contrasteren de strijkers mooi de harde stem van Partridge. Fijnste nummer is Out Of Alabama Blues waarin het verhaal van Partridge lijkt samen te vallen. Voor liefhebber van rauwe, verhalende songs!
25/03/2018 Permalink
Lekker plaatje!
25/03/2018 Permalink
Een stem die aan mij niet besteed is….niet te harden
25/03/2018 Permalink
Eentje, die zijn stemgeluid uit zijn tenen haalt. Heerlijk. En een titel van een ander nummer van zijn nieuwe plaat spreekt ook boekdelen: ‘Popcountrymusic is for posers’. Ik mag die Abe wel.