De singer-songwriter J. Briozo bestaat niet echt. Het is een figuur die tot leven kwam in het hoofd van Jeff Crandall, de zanger van het uit Minneapolis afkomstige Swallows. Terwijl die band bezig was met de opnamen voor een derde album, werkte Crandall aan liedjes die een andere kant opgingen. De gedachte om alles in zijn eentje op te nemen, liet hij varen omdat hij ervan overtuigd raakte dat de nummers meer aandacht verdienden. Dus kwam het er gewoon op neer dat Deep In The Waves (Swallow The Music) een nevenproject werd van zo ongeveer de hele band. Daar waar Swallows het rootspad volgt, buigt J. Briozo meer af naar pop. Zo klinkt Blind ambitieus als Radiohead, maar vaker nog zijn Beatles de maatstaf. Of afgeleiden uit collegerock. Beautiful Mess heeft qua aanpak wel iets van Matthew Sweet. En Spinning Out doet door de zang sterk denken aan Cavedogs. Rain Song is fluisterpop. Op The Big Parade vliegt een elektrische gitaar door het middenstuk en langs Las Cruces worden lange gitaarlijnen geplaatst. Blue heeft wel wat van Feelies, maar op slotnummer gaat J. Briozo nog verder terug in het verleden. Want het fraaie Sun Sun True is prachtige powerpop met een sixtiesglans die zomaar even The Turtles in herinnering roept.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie