Andrew Sheppard had het wel even gehad met Los Angeles. Dus vertrok hij voor een lange reis zonder vaste bestemming. Dat valt lang niet altijd mee. ‘It’s a hell of a world living wild and free’, zingt hij op Take A Walk With Me waarmee hij Steady My Aim (eigen beheer) opent. Op het daaropvolgende titelnummer beschrijft hij hoe het is om een rondreizende artiest te zijn. Alleen de nacht doorbrengen in een motelkamer. Geen cent te makken. De benzinetank bijna leeg. En 700 mijlen te gaan naar het volgende optreden. ‘But I’ll be damned if I don’t make the next show.’ Kijk, dat is de juiste instelling. De 29-jarige outlaw heeft een scherpe stem, waarmee hij het patriottisme in de Verenigde Staten aan gort snijdt op Not My Kind. ‘Why you gotta be so goddamn proud?’, vraagt hij zich af. Hij ziet geen enkele reden voor trots en keert zich af van zoveel domheid. Het door Sheppard samen met gitaristen Wes Walsworth en Eric Loomis geproduceerde album wordt gekenmerkt door een rauwe sound die verrassend gelaagd blijkt. Naast pedal steel, piano en orgel wordt een cello ingezet voor donkere ondertonen. Travel Light And Carry On begint met donkere tonen die een westernsfeer neerzetten, waarover een gloeiende steel klinkt. Lies As Cheap As Whiskey is ‘another drinking song’ met een rammelende lossesnarenslide, terwijl de allergoedkoopste whiskey van het onderste schap wordt gegraaid. Het vuur uit de fles maakt korte metten met de pijn. Stoer liedje, jawel, maar een poseur is deze Sheppard niet. Hij schrijft over wat hij beleeft en wat hij zoal om zich heen ziet gebeuren. Helemaal op het laatst heeft hij met Further Away, waarin iemand het tijdelijke voor het eeuwige verruilt, nog een gevoelige afsluiter in petto. ‘You’re not gone, you’re just further away.’
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie