Happy Songs For The Apocalypse (Forty Below Records) is een veel te goede plaat om het einde der tijden in te luiden. Want wat een geweldige ontdekking is deze Eric Corne. Wie is hij? Wel, hij is eerlijk gezegd al even actief. Vooral als producer. Met Forty Below Records is hij een eigen label begonnen in Los Angeles. De Amerikaan maakt als platenbaas en producer op dit moment naam met het uitstekende Concrete And Mud van Sam Morrow (recensie volgt binnenkort) en ook rising star Jaime Wyatt heeft hij onder zijn hoede. Dat is niet alles, want op zijn cv staan ook namen als John Mayall, Walter Trout, Glen Campbell, Lucinda Williams, Kim Deal, C.J. Chenier en vele anderen. Afijn, over naar die blije liedjes voor het einde van de huidige wereld (dat hopelijk dus nog even uitblijft). Mad World is een rootsliedje met lichte Beatles-invloeden. Ridin’ With Lady Luck is een stampend werkje met Walter Trout als gitarist. Geen dikke planken van die Trout, daarvoor behoudt Corne teveel de regie. Het is meer pubrock dan blues. Corne schreef twaalf uitstekende liedjes en overtuigt volledig als zanger. Soms doet hij wat denken aan Lenny Kravitz. Locomotion vangt aan als Little Feat en het heeft blazers, mondharmonica en de hele santenkraam. Denk ook aan roots volgens het recept van Stones of Primal Scream. Zo gaat het de hele plaat maar door. Corne is zo iemand die het hele spectrum aan rootsstijlen samenbrengt alsof het allemaal maar heel vanzelfsprekend is om daarbij steeds ook je eigen gezicht te kunnen tonen. Blazers dus, maar ook violen, toetsen, pedal steel, theremin, dulcimer en accordeon. Naast natuurlijk gitaren, bas en drums. Want rocken doet het ook. Pull String To Inflate is rock-’n-roll met een koebel. De westcoastklanken van History Repeats zouden van Dawes kunnen zijn. En Corne strooit met mooie zinnetjes zoals ‘and while my natural tendency is for clemency, this time i’d even write the sentence’.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie