Liefst vier jaar werkte de Duitse band Garda aan Odds (KF Records/Hometown Caravan) en het resultaat is ernaar. De complexe structuren zuigen de luisteraar op. Met de ruggensteun van orkestrale elementen (snaarinstrumenten en blaasinstrumenten) wordt een donkere laag neergezet, waaruit gitaar, percussie, vibrafoon, piano en steelgitaar oplichten en dan weer doven. De band speelt graag met contrasten. Als we hier voor de gemakkelijke weg kiezen, dan halen we er simpelweg American Music Club bij om een idee te geven met wat voor muziek we hier vandoen hebben. Donker. Gedragen. Tragisch. Het is blijkbaar een kwestie van omgaan met een zwaar gemoed. Luister naar Hunter en je zou zweren dat het Mark Eitzel is die daar zingt. Vrouwenstemmen bieden tegenwicht bij de droefenis. Intrigerend album van de oosterburen.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie