Jason McNiff
is hier nog niet eerder besproken, hoewel hij toch al vier albums (en een compilatie) op zijn naam heeft staan. Het is waarschijnlijk te wijten aan zijn nieuwe label, At The Helm, dat zijn nieuwste schijf ook hier op de burelen belandde. McNiff is een Engelse folkie die op Joy & Independence overwegend alleen met zijn akoestische gitaar te horen is. Dat levert, zeker op de eerste helft van de plaat, nummers op waar de geest van Dylan doorheen te beluisteren valt. Dat, en het feit dat het best eenvormig is, maakt dat mijn aandacht nogal snel wegvliet. In het vierde nummer zijn ineens ook pianoklanken te horen die maken dat ik weer terugkeer. Het daaropvolgende Amanda is door zijn onderwerp, de geruchtmakende verdenking van de Amerikaanse Amanda Knox in Italie voor de moord op een Engelse huisgenote, Meredith Kercher, trekt ook de aandacht. In Thoughts, met lichte percussie, wordt McNiff vocaal bijgestaan door zangeres Lily Ramona. In Midnight Shift, met een stukje praatzang, haalt hij herinneringen op aan zijn optredens in een inmiddels gesloten club in Londen. In de laatste twee nummers keert de geest van Dylan weer terug en gebeurt verder niet zoveel helaas. In mijn ogen daardoor maar een half geslaagd album, maar toch drie sterren door het mooie middengedeelte.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie