Wat mij betreft was 2018 het jaar van Garrett T. Capps. Een dag nadat de dubbelrecensie van In The Shadows (Again) en het in 2016 verschenen Y Los Lonely Hipsters op 21 juni op deze site stond, ontving ik een enthousiast mailtje van de Texaan. Hij had een uitnodiging gekregen voor TakeRoot. Sindsdien heb ik regelmatig contact met de spacecowboy uit San Antonio, die in die stad zijn eigen honky tonk heeft. Hij brengt me in contact met andere interessante artiesten. Zo staat dankzij Capps James Steinle op de derde plaats. Van Capps zullen we ook in 2019 horen. Hij komt terug voor optredens. Hij werkt aan twee nieuwe albums. En hij houdt de scene in Texas voor ons in de gaten. Muchos gracias, Garrett!

1. Garrett T. Capps – In The Shadows (Again)
Doug Sahm kwam uit San Antonio. Oude held. Garrett T. Capps komt ook uit San Antonio. Nieuwe held. Deze buitenaardse countryplaat is behoorlijk far out. Een eerste vereiste voor rock-’n-roll. Dit is spacecountry. Dit is Texas rock for country rollers. Dit is een groovers paradise.

2. Mary Gauthier – Rifles & Rosary Beads
Elke dag plegen ruim twintig Amerikaanse veteranen zelfmoord. Elke dag! Wat gaat er in ze om? Mary Gauthier schreef liedjes met zwaar getraumatiseerde soldaten die terugkeren uit een oorlog. Een belangwekkend document gegoten in voortreffelijke americana.

3. James Steinle – South Texas Homecoming
James Steinle groeide op in Saoedi-Arabië en Duitsland. Terug in Texas stortte de twintiger zich op het schone ambacht van liedjesschrijver met een cowboyhoed, een betere manier om te integreren in zijn eigen vaderland was er niet.

4. American Aquarium – Things Change
Dingen veranderen. Ook voor de troubadour die leeft langs de snelweg. Als hij sterk genoeg is om zijn gewoonten op te geven, neemt hij niet langer de verkeerde afslag. De nummers variëren van rustig getoonzette overdenkingen tot op emoties drijvende rockers.

5. Handsome Jack – Everything’s Gonna Be Alright
Trio uit de staat New York. Het is Creedence Clearwater Revival revisited. Het is Redwing. Het is grooven tussen James Gang en Little Feat. Van opwindende opener tot waanzinnige afsluiter veertig minuten dampende swampy rock met heel veel soul.

6. Bottle Rockets – Bit Logic
De beste barband van deze planeet duikt in de moderne tijd, ook al gaat dat niet helemaal van harte. Als altijd gaat alles om het juiste gevoel en een flinke portie lawaai. Rock-’n-roll met gevoel. Dat het niets oplevert kan ze niets donderen.

7. Buckley – Las Cruces
Laurie Gallardo van radiostation KUTX in Austin, Texas, omschreef Buckley als ‘Crazy Horse by way of Parsons and Sahm’. Geen wonder dat we die quote terugvinden bij het promotiemateriaal van de platenmaatschappij. Mooier is immers nauwelijks denkbaar.

8. Parker Millsap – Other Arrangements
De 24-jarige artiest uit Oklahoma wil geen rolmodel zijn voor jonge broekies die de folkzanger gaan uithangen. Daarom speelt hij met genres. Het moest niet te netjes en niet te serieus. Het moest 45 minuten opleveren die zo op de radio zouden kunnen.

9. Sam Morrow – Concrete And Mud
De 27-jarige Texaan Morrow maakt deel uit van een groep artiesten die de countrytraditie van Los Angeles in stand houden. Een symbiose van southern rock en countryrock. Producer Eric Corne maakte met Happy Songs For The Apocalypse zelf ook een topplaat.

10. Western Youth – Western Youth
Fijne samenzang en gitaren die in grote bogen een weg zoeken naar het einde. De melodieuze rootsrock blijft elf nummers lang meeslepend. Te situeren tussen Band Of Heathens en Dawes. Soms moet je zelfs aan Moby Grape denken.

11. Ruby Boots – Don’t Talk About It
De Australische Ruby Boots zingt over de liefde die fout loopt. Lekkere riffs, pakkende liedjes. Ze mengt cowpunk met het geluid van de girlgroups en country met powerpop. Opgenomen met The Texas Gentlemen, die zelf met Tx Jelly ook een topalbum afleverden.

12. Last Of The Easy Riders – Unto The Earth
Vier jongemannen die balanceren op het snijvlak van de jaren zestig en zeventig. Toen ontstond de countryrock. Daar waren deze jongens niet bij, maar op dit album doen ze alsof ze dat wel waren. Ze zweven als The Byrds over that high desert sky.

13. H.C. McEntire – Lionheart
Opgegroeid in een religieuze omgeving in het zuiden van Amerika heeft McEntire zich als lesbienne vrijgevochten van de aldaar heersende moraal. Bij Mount Moriah sloeg ze nog niet zo duidelijk het countrypad in als nu. Countrysoul die soms van pijn doortrokken is.

14. John Prine – The Tree Of Forgiveness
Prine heeft een stem als een krakende schuurdeur. Hij zingt al vijftig jaar als een oude man. Voor het eerst in dertien jaar een album met eigen nummers. Hij is opgeruimder dan ooit. En ongrijpbaar. In het hiernamaals steekt hij een sigaret op van wel negen mijl lang.

15. Malford Milligan & The Southern Aces – Life Will Humble You
Texaanse soulzanger met rauwe strot werkt opnieuw samen met Jack Hustinx en andere Nederlandse musici. In 2015 haalde deze combinatie ook al mijn jaarlijst, toen met Hustinx als frontman. Recensie volgt nog. In februari en maart te zien op de Nederlandse podia.