Zo aan het eind van 2018 staan er nog stapels cd’s die om aandacht schreeuwen. Omdat ze te goed zijn om aan voorbij te gaan. Aan het begin van het jaar verscheen Budapest (eigen beheer) van de Nederlandse Demi Knight. Vaak gedraaid, aantekeningen gemaakt, maar om de een of andere reden kwam het niet tot een recensie. En dat is jammer, want Knight heeft een geweldige plaat afgeleverd. In 2015 deed ze mee aan het televisieprogramma De Beste Singer-Songwriter van Nederland en daarna leerde ze zichzelf een lesje eenzaamheid door naar Budapest te trekken. Na vier maanden kwam ze terug met liedjes en ervaringen om op voort te borduren. De stem van Knight is helemaal goed voor het materiaal dat ze brengt. En de levenswijsheid die ze heeft opgedaan zet ze om in overtuigingskracht. Die ietwat schelle en krachtige uithalen geven Buried Cold alles mee wat zo’n liedje moet hebben. Het gitaarwerk van Filip Schrijver doet de rest. Love The Same zingt ze met gevoel, zonder te overdrijven. De stampende ritmesectie van Bram Schrijver (bas) en Martijn Soeterbroek (drums) staan aan de basis van het countryrockende Winding Road. Alcohol is een buitengewoon sterk liedje waar geen innemer omheen kan. Met David Gram op steelgitaar (tevens dobro). Dat Knight veel geluisterd heeft naar Dolly Parton valt wel te horen op het mooie Somebody’s Missing You. Too Late is met die op de rand tikkende drummer fijne countrysoul. Afsluiter Walk Of Shame is het heftigste nummer van het album. Gespeeld in een walm van whisky. De ronddraaiende gitaar trekt het naar het bluesy terrein van Omar & the Howlers.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie