De moeder van Thomas Gabriel was pas 16 toen ze hem kreeg. Daarom groeide hij voor een groot deel op bij zijn grootouders, maar al vroeg ging het de verkeerde kant op. Op zijn 11de aan de drank, op zijn 13de al naar zijn eerste AA-bijeenkomst. Wel muzikaal getalenteerd, maar zijn grootvader wijst hem op een loopbaan als politieman. Om iets te hebben om op terug te vallen voor als het in de muziek niet zou lukken. 8 jaar is hij politieman, dan moet hij ontslag nemen vanwege een aanklacht voor huiselijk geweld. Zijn drugverslaving neemt grootse vormen aan en tenslotte verdwijnt hij voor jaren in de bak. Na zijn ontslag uit de gevangenis pakt hij uiteindelijk zijn verslaving aan en neemt daarna de liedjes die in zijn hoofd zitten, op. Long Way Home is zijn eerste plaat. Een flink deel van de nummers was al in de gevangenis geschreven. Bij voorbeeld het beklemmende 1974 (one nine seven four; in de gevangenis ben je een nummer). In Cell gaat het echter meer over de beperkingen die je jezelf oplegt. Het hele album kent een nogal donkere sfeer. Prachtig hoe de elektrische gitaren Gabriel op de hielen lijken te zitten in een nummer als Instant Release. Het geheel doet, mede door de zware stem van Gabriel, sterk denken aan de American Recordings van Johnny Cash. Dat is niet zo verwonderlijk: Cash was die grootvader die zijn oudste kleinzoon Thomas Gabriel onder zijn hoede nam.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie