Na het tamelijk sobere Lovers And Leavers, waarop Hayes Carll na een verwarrende periode zijn leven weer een beetje op orde trachtte te krijgen, is What It Is (Dualtone/Suburban) weer wat luchthartiger. Zo begint Times Like These als Status Quo met een fiddle, terwijl het nummer even later rockt als Billy Joe Shaver tijdens een reis van het beloofde land naar de hemel en de hel. En dat alles overgoten met een cajunsausje. Ook erg lekker is Things You Don’t Wanna Know. Carll zingt over James Dean terwijl een slaggitaartje zijn werk doet en de toetsen het onherroepelijk sturen naar countrysoul. Doet dan wat denken aan Nick Lowe. Het daarop volgende If I May Be So Bold leent het treinritme van Johnny Cash, ooit de schoonvader van Lowe. Jesus And Elvis hangen elke avond samen aan de bar onder een kruis van neon en een koord met kerstverlichting. Volgens Lola, de eigenaresse van de juke joint waar dit alles zich afspeelt, heeft de vader van Jezus hem vertelt dat rock-’n-roll zijn ziel zou redden. De twee kunnen dus aardig overweg. In American Dream zoekt Carll een oude vriend op, eentje die wel wat heeft van Harry Dean Stanton in Paris, Texas. Het bluesy Wild Pointy Finger gaat over te snel oordelen over anderen. Met de bluegrass van het titelnummer komt Carll op het terrein waar Steve Earle zich ook regelmatig begeeft. De twee kunnen overigens totaal niet met elkaar overweg sinds Carll er met Allison Moorer, een van de vele exen van Earle, vandoor is gegaan. Moorer is behalve coauteur van enkele liedjes ook coproducer naast Brad Jones. Op What It Is heeft Carll wat van zijn humor terug, stelt hij op spitsvondige wijze enkele zaken aan de orde en laat hij ook af en toe zijn kwetsbare kant zien. Dat betekent een afwisselend album van de Texaan met zowel rockertjes als trage composities voorzien van strijkers. Nooit te overdadig overigens, die laatste component.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie