Komend weekend zal Caleb Elliott op twee festivals optreden (Roots of Heaven en Down By The River) Hoogste tijd dus om zijn debuut, Forever To Fade, hier te introduceren. Te meer, omdat het een bijzonder fijn album is. Vooral voor diegenen die warm worden van de combinatie van countrysoul en folk. Want dit Forever To Fade sluit goed aan bij b.v. het nieuwste album van The Delines maar ook bij 1972 van Josh Rouse. De soul zit ‘m vooral in de composities en arrangementen maar ook in het gebruik van de strijkers, het orgeltje en het gitaarspel. Elliott, geboren in Louisiana, is opgeleid als cellist maar speelt intussen ook heel aardig gitaar. Hij maakte vlieguren in de bands van onder anderen Dylan Leblanc en Nicole Atkins. Bovendien was hij lid van het strijkersensemble dat werd ingezet op albums die werden uitgebracht op Single Lock, het label van John Paul White en Ben Tanner (produceerde o.m. Alabama Shakes en St. Paul & the Broken Bones). Laatstgenoemde speelde ook toetsen op dit album en produceerde het (en White deed wat achtergrondzang). Elliott en Tanner zijn erin geslaagd om van de 12 nummers een mooi coherent en toch gevarieerd album te maken, met een behoorlijk aantal hoogtepunten. Ik noem de sterke trits aan het begin van de plaat: Makes Me Wonder, Burns Like Hell en Get Me out Of Here. Ook het swingende On Your Own en het met prachtig vioolspel opgesierde Till The Tide Turns behoren daartoe, en last but not least het uiterst weemoedige El Paso. Wat een veelbelovend debuut is dit.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie