Dan Navarro schreef met Eric Lowen hits voor Pat Benatar en The Bangles. Daarna gingen de twee door als het duo Lowen & Navarro. Dat was in de jaren negentig behoorlijk succesvol in de Verenigde Staten. Muziekrichting: MOR, AOR. Er zaten best wat rootselementen in die middle of the road/adult oriented rock, maar erg alternatief was de Californische softrock van het duo niet. Dat is Shed My Skin (Blue Rose/Sonic Rendezvous) ook niet, toch misstaat het album van Dan Navarro geenszins op deze site. Allereerst heeft het leven wat spoortjes achtergelaten op de stembanden van de Amerikaan. Hij zingt als een folkzanger, maar als hij meedoet met een koortje dat hem bijstaat, dan gaat die stem toch behoorlijk soepel de hoogte in alsof de hoogtijdagen van de softrock niet al lang verleden tijd zijn. Navarro verloor in 2012 zijn maatje. Eric Lowen overleed dat jaar aan de gevolgen van ALS, een ziekte die enkele jaren eerder bij hem was vastgesteld. Dit is pas zijn eerste studioplaat sinds dat moment. Begeleiders als Danny Kortchmar, Leland Sklar en Bob Malone stralen louter klasse uit. Die mannen zijn blijkbaar na al die jaren studiowerk nog altijd niet opgebrand. Professioneel, maar ook trefzeker. Behalve acht eigen nummers doet Navarro Night Full Of Rain van Kenny Edwards, You Drove Me Crazy van Tom Wilson (Blackie & The Rodeo Kings), Sweet Sixteen van Billy Idol – dat klinkt alsof Richard Thompson een sombere versie heeft opgenomen – en tot besluit is er een prachtige versie van Wichita Lineman van Jimmy Webb.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie