Karly Driftwood ging uit de kleren om haar dromen te verwerkelijken. En daar schaamt ze zich niet voor. Als je geld moet hebben om je band op de weg te houden om je nummers te kunnen zingen, dan moet je soms naar minder conventionele middelen grijpen, zo zingt ze in Stripped My Way To Nashville. Nee, Driftwood verhult niets en neem ook geen blad voor de mond. Op haar debuut, Too Mean To Die (eigen beheer), laat ze horen waar het op staat. No one fucks with my family / No one fucks with my friends / No one fucks with my dreams / Cause I’ve worked too hard for this / I’m too mean to die. In de tien toegankelijke nummers van het album scheert ze langs het randje van suikerzoete countrypop, stuitert tegen Dixie Chicks-achtige country en botst uiteindelijk tegen rock aan (in het afsluitende titelnummer). En dan is het even naar adem happen, want de tocht voerde langs foute vrienden, verslavingen, sterke vrouwen die het leven voor lief nemen, wraak en eenzaamheid. En toch wel lekker. Enige minpuntje is Bake You Cake, dat ter ver over de top gaat met dromen over het geven van taartjes met konijnenkeutels gebroken glas en cyanide aan een weggelopen vriendje. Afgezien daarvan, fijn plaatje van iemand die we artistiek gezien kunnen beschouwen als het stoute achternichtje van Kacey Musgraves en Miranda Lambert.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie