Met de degelijkheid van een Duitse middenklasser stuurt Joseph Parsons langs een Long Road. Waarschijnlijk is het een Autobahn, want de Amerikaan vertoeft de laatste twintig jaar veel in Duitsland. Digging For Rays (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) is wederom een album vol volwassen rockmuziek. Met zijn stem die zacht en vol is serveert hij een rijk aroma aan menselijke warmte. Een beetje serieus klinkt het allemaal wel. Ook wat saai soms. Op opener Wide Awake graaft hij naar hoop en een sprankje licht. Onder het heelal vindt hij de ruimte voor grootse popmuziek, zodat hier bijna aan Coldplay kan worden gerefereerd. Living Things brengt met die afgemeten gitaarakkoorden wat kilheid uit de jaren 80. Parsons sluit af met een Duitstalige versie van Wide Awake: Hellwach.
23/05/2019 Permalink
Inderdaad tamelijk saai over het algemeen. Zijn slome stem gaat irriteren. Ook zijn platen met Todd Thibaud zijn, hoewel mooi, niet erg spannend en op het saaie af. Dan hoor ik liever Thibaud alleen. Die maakt wel heerlijke platen!