4 Mei, 20 uur en het is stil in het Zonnehuis. Maar uit de kleedkamer klinken heldere uithalen van een vrouwenstem. Niemand had Gretchen Peters verteld dat het vandaag dodenherdenking is. De Amerikaanse stond gisteren nog in een rockclub in Duitsland en vanavond in het sfeervolle Zonnehuis waar de bezoekers op stoeltjes hebben plaatsgenomen.
Vorig jaar kwam haar album Dancing with the Beast uit waar ze op het Sugar Mountain festival ook al veel van speelde. En net als in Paradiso staat het bosje plastic pioenrozen, inmiddels wel wat verkleurd, midden om het podium. Alle nummers van het nieuwe album zijn vanuit het perspectief van meisje of vrouw geschreven. “Niet bewust” vertelt Peters, “het gebeurde gewoon”. Stuk voor stuk zijn het droevige verhalen die voorbijkomen, over klein en groot leed. Zoals Wichita over een twaalfjarige meisje dat wel begrijpt dat er wat mis is met haar hoofd maar er is zeker niets met haar hart.
Op The Matadorspeelt Barry Walsh accordeon, dat klinkt prachtig en past volgens Peters ook uitstekend in ‘theater Zonnehuis’. Het feit dat Peters op haar teenslippers op het podium staat draagt bij aan de intieme sfeer. When You Love Someone schreef ze samen met Bryan Adams voor de film Hope Floats. “Op de soundtrack door Adams gezongen als grote film-versie, vanavond de kleine folk-versie”, aldus Peters. Gezongen met haar favoriete duetpartner, haar man Walsh. Zo is het een avond die altijd netjes binnen de lijntjes blijft. Gelukkig zorgt de elektrische gitaar van Colm McClean nog voor een beetje pit in de muziek. En zijn slides zoals hij ze onder meer speelt in Say Gracem zijn echt geweldig.
Bij de toegift vraagt Peters of het publiek mee wil zingen, na een eerste wat matte reactie volgt een enthousiaster “Yeah”. Het publiek zingt mee met de Rolling Stones cover Wild Horses, het refrein uit volle borst, de coupletten zacht voor zich uit. De afsluiter, Love That Makes A Cup of Tea, brengt ze zoals ze dat noemt, TFA, Totally Fucking Acoustic. Alleen met haar gitaar, zonder versterking vooraan midden op het podium. Ze maakt zich nog even zorgen dat ze er misschien afvalt, maar het publiek stelt haar gerust dat ze haar dan zullen opvangen. Na afloop neemt ze natuurlijk alle tijd voor een praatje en het signeren van een cd of elpee. En als origineel souvenir is er ook een theedoek met een theepot erop te koop, om thuis met liefde de afwas te kunnen doen.
10/05/2019 Permalink
de avond voor het Zonnehuis was Gretchen niet in een Duitse rockclub, maar in Merleyn in Nijmegen
10/05/2019 Permalink
Dank je Ronnie, dan had ik het niet goed verstaan. Ze vond het in elk geval een groot verschil.