Sturgill Simpson produceerde Deluxe Hotel Room (Thirty Tigers) van de Canadese artiest Lucette, nadat hij in 2014 een rolletje had in de video van het nummer Bobby Reid. Dat stond op haar door Dave Cobb geproduceerde debuutplaat Black Is The Color. Lucette heet in werkelijkheid Lauren Gillis en groeide op met Abba en Rihanna. Simpson gaf haar de vrijheid om dicht bij haar invloeden te blijven. Prima. Maar voor liefhebbers van rootsmuziek valt hier niets te halen. De liedjes over oppervlakkige liefdes duiken onder in digitale strapatsen. Dan is het alleen maar een meevaller dat het verblijf in deze Deluxe Hotel Room beperkt blijft tot negen liedjes die binnen een half uur voorbij zijn. Drums uit een doosje, dunne synthesizerflarden en saxofoonlijntjes die het goed zouden doen in een reclamespotje voor inlegkruisjes, het is allemaal helemaal niets.
15/05/2019 Permalink
Beetje overdreven, die ene ster. Ik heb het album beluisterd op NPR First Listen, en vind het een fijne plaat. Doet mij denken aan het betere werk van Cassell Webb. De naam van Sturgill Simpson zet je eerst op het verkeerde been, want roots muziek is het niet. Wel zeer fraaie pop.
20/05/2019 Permalink
Geen idee hoe de rest van het album klinkt, maar dit nummer zet de bovenstaande recensie in een wat merkwaardig perspectief. Ik vind het in ieder geval mooi en prachtig geproduceerd. Wellicht later andere reactie 😉
31/05/2019 Permalink
Ik moet mij achter de meningen van Erik en Theo scharen. En als je een album 1 ster geeft, zorg dan sowieso, dat een lamlendig, niet om aan te horen nummer uitkies om je recensie kracht bij te zetten. Deluxe Hotel Room is zo van wonderschone pracht, die ik zelf een aantal van die sterren op mijn laptop heb ingekleurd.