Drivin N Cryin maakte ruim dertig jaar geleden (toen nog met apostrofs) naam met een uiterst bijzondere combinatie van folkrock en hardrock. Met Live The Love Beautiful (eigen beheer/Sonic Rendezvous) gaan ze voort op de mystery road die ze destijds zijn ingeslagen. Een vaste formule hebben frontman Kevn Kinney en zijn maten nooit gehad. Tim Nielsen is als bassist een constante naast Kinney, verder zijn er nogal wat personeelswisselingen geweest. Kinney (zang, gitaren, mondharmonica) en Nielsen (bas, mandoline, zang) worden bijgestaan door Dave V Johnson (drums, percussie, zang) en de nieuwe gitarist Laur Joamets, die daarvoor de kost verdiende bij Sturgill Simpson. Free Ain’t Free opent het album met heftig gitaarwerk, maar het is toch vooral die enorm scherpe stem van Kinney die een onuitwisbare indruk achterlaat. Met de sound van harde rock is het toch vooral een folksong door die tekst waarin Kinney de hardwerkende Amerikaan en de machtige corporaties tegenover elkaar zet. Ook Spies is sociaal bewogen; het wordt gedaan met de urgentie van punkrock. Producer Aaron Lee Tasjan heeft het allemaal fantastisch vastgelegd en het is ook zijn verdienste dat de sound absoluut niet gedateerd overkomt. Tasjan was een tijdlang de gitarist van Drivin N Cryin, nadat Sadler Vaden naar Jason Isbell vertrok. Hij wist de bezieling van Kinney in goede banen te leiden. Kinney is een harde werker die na kortstondig succes altijd doorgegaan is met waar hij in geloofde. De liefde voor het vak van rock-’n-roll wordt hier duidelijk door het nummer Ian McLagan, een eerbetoon aan de in 2014 overleden Britse pianist. En jawel, het nummer heeft beslist wat van Faces.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie