Eerder dit jaar schreven we over de geweldige countryliedjes van Joshua Ray Walker op zijn debuut Wish You Were Here. Deze Texaan komen we ook tegen in de formatie Ottoman Turks. Van die band uit Dallas verscheen ook een debuutplaat, simpelweg Ottoman Turks (State Fair Records) getiteld. Dat is een heel ander geval dan Wish You Were Here, zo wordt al meteen duidelijk op opener Apathy. Dat is een gevalletje springerige garagerock. Het daarop volgende Snake Song heeft een dwarse melodie en rauwe vocalen. Daarmee haalt deze jonge band herinneringen op aan de sound van Texaanse groepen als Hand Of Glory en Ballad Shambles (wie kent ze niet?). Iets bekendere namen waarmee we Ottoman Turks kunnen vergelijken zijn Gravel en Go To Blazes, helemaal op het stug doordenderende My Dog. OCP is cowpunk in het spoor van Hickoids. Toch is ook de country niet ver weg, zoals duidelijk wordt op Glass Bottles, dat zelfs wat fraaie samenzang heeft. De garagerock van Can’t Promise Nothin’, met zenuwachtige drums, heeft een tik van de sixties meegekregen, het heeft zelfs wat soul. Helaas raken de Texanen het spoor een beetje kwijt met de hoempapunk van Hands Tied, waar de snelle beat naar ska neigt. Dan veel liever de surf van You’re Only Pretty When You’re Sad. Op Mas Amigos lenen ze het boom-boom-boom van John Lee Hooker. De band rond Nathan Mongol Wells bestaat al tien jaar en had er eigenlijk al de brui aan gegeven, maar dankzij State Fair Records feesten ze voorlopig nog even door. Zou live wel eens overdonderend kunnen zijn. En een mooie hoes!
20/09/2019 Permalink
Erg leuk album van de Ottoman Turks.
Luister er al een tijdje na.