Het blijft een beetje gissen naar het hoe en waarom van dit Sound & Fury (Elektra Records). Dat Sturgill Simpson na het ontvangen van een Grammy voor zijn vorige album A Sailor’s Guide To Earth een beetje genoeg had van de (country)muziekbusiness was wel duidelijk. Hij werd bovendien ook nog een genomineerd voor een Grammy voor het beste album van het jaar (die uiteindelijk naar Adele ging). Hij liet duidelijk blijken dat hij zo weinig mogelijk te maken wilde hebben met alles wat daarbij kwam kijken. Het was al erg genoeg dat zijn plannetje om een tijdje thuis bij vrouw en kind te zitten gedwarsboomd werd door alle aandacht die hij ineens kreeg. Op Sound & Fury rekent hij met forse penstreken af met het ‘wereldje’, b.v. in het disco-achtige Mercury In Retrograde. In de New York Times (zie link) liet hij optekenen: “I could’ve very easily probably made the same record five times by now and just gone right down that middle lane and played it safe, and I’d have $80 million in the bank.” Dat wilde hij dus niet. Sound & Fury klinkt dan ook anders dan al het voorgaande werk waarin hij al de grenzen van de countrymuziek opzocht. Met dit album breekt hij door die grenzen heen. De plaat die tegelijkertijd verscheen met de gelijknamige Japanse, dystopische, tekenfim (te zien op Netflix) waarvan het de soundtrack is, bestaat uit een soort spacy Southern rock. Denk: alsof ZZ Top het Alan Parsons Project covert (of andersom). Harde gitaren, fikse synthesizers. Het enige dat nog een beetje country is aan dit album, is de zang van Simpson. Ik heb het 41-minutendurende album (inclusief het bekijken van de film) een keer of 10 beluisterd, maar het raakt me echt niet (en wat is hier nou goed aan?) Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat dat ook precies de bedoeling is van Simpson. Dappere plaat, maar voor mij alleen boeiend vanwege de waarschijnlijke bedoeling.
30/09/2019 Permalink
Al na één keer beluisteren is het duidelijk dat hij niet meer thuis hoort in het Alt-country/ Americana genre. Hij wil kennelijk een nieuw en groter publiek aantrekken. Dat is zijn keuze, maar ik haak af. Het raakt mij ook niet.
30/09/2019 Permalink
Eén grote bak ellende. Knap dat je deze plaat nog tien keer hebt kunnen beluisteren, Hugo. Ik ben niet verder dan twee draaibeurten gekomen. En toen wist ik het wel.
30/09/2019 Permalink
Fantastische plaat, en de bijbehorende film is ook te gek.
30/09/2019 Permalink
Geen altcountry meer nee, maar wat mij betreft helemaal niet verkeerd hoor. Als je ziet wat voor puinhoop Daniel Romano er van maakte vanaf Mosey, dan doet Simpson het zo slecht nog niet. Sterker: ik vind dit album beter dan de vorige……sorry. En dat terwijl All said and done me zelfs bijna aan Pink Floyd doet denken. Ik weet nog niet of door de stukjes hierboven ik de lat extreem laag had gelegd en het daardoor meevalt of dat ik het echt heel goed ga vinden. Maar slecht is dit zeker niet.
01/10/2019 Permalink
Heh, gelukkig…de reacties van Marcel en Hendrik. Want ik vind Sound & Fury meer ballen hebben dan zijn gezapige country voorganger. Lekker dit!!!
01/10/2019 Permalink
7.2 op Pitchfork
01/10/2019 Permalink
Yeah, Rock & Roll !!
2 sterren? Ga je schamen Hugo
Zin in Paradiso
02/10/2019 Permalink
Ondanks dat het een heel andere richting is vind ik het een best leuk album.
02/10/2019 Permalink
9 (uit 10) op de website van Americana-uk
03/10/2019 Permalink
Maar Frank, dat Hugo zich moet schamen slaat natuurlijk nergens op. De een vindt dit leuk, de ander dat. Daar is toch helemaal niks mis mee?
03/10/2019 Permalink
Ik schaam me inderdaad nergens voor. Ben opgegroeid met hardrock en synthipop. Daar ging ik helemaal in op maar toch vind ik dit geen goede plaat.
03/10/2019 Permalink
@Frank: Sturgill Simpson staat op 25 januari in de Melkweg.
De auto lijkt wel een Plymouth Barracuda uit 1970. Die kon geleverd worden met een 426 cu (7.0L) hemi engine, dat klonk erg goed.
04/10/2019 Permalink
Vandaag viel deze plaat op de deurmat samen met Sturgill’s The Dead Don’t Die Ep. Die laatste is het meest country wat hij in jaren heeft uitgebracht. En hoewel ik best conservatief ben met country en haar artiesten, trok ik Sound & Fury plaat prima. Ben al blij dat hij geen plaat met ‘kleine liedjes’ of ‘luisterfolk’ heeft gemaakt.
Ik voorspel overigens wel dat zijn volgende plaat weer een kneiter van een traditionele countryplaat wordt.
09/10/2019 Permalink
2 sterren??? Misser van de maand
13/10/2019 Permalink
Luister altijd de platen met 2 sterren. Meestal interessanter dan de meeste 13 in een dozijn altcountry 3/4 sterretjes.
12/10/2024 Permalink
Sturgill speelt op zijn huidige tour ook nummers van Sound & Fury. De nummers sluiten naadloos aan bij al zijn andere werk en klinken fantastisch.
Check YouTube
Zin in Paradiso