Op zijn vorige album Canyons Of My Mind schoof Andrew Combs al een beetje voorbij de grenzen van country naar een iets meer algemene taakopvatting als singer-songwriter. Op Ideal Man (New West Records/PIAS) onttrekt hij zich nog sterker aan de contouren die de sound van Laurel Canyon kenmerken. Combs toog naar New York om zijn nieuwste album op te nemen. Dat deed hij in de studio van Sam Cohen, die eerder werkte met Kevin Morby en Benjamin Booker. Cohen nam niet alleen de rol van producer op zich, maar speelde ook toetsen, gitaar en bas. Diezelfde instrumenten staan achter de naam van oudgediende Jerry Bernhardt, terwijl ook drummer Dominic Billett er weer bij is. De instrumentale inbreng van Combs (naast natuurlijk zijn zang, de andere drie musici verzorgen het koortje) bestaat uit gitaar en toetsen. Synthesizers behoren ook tot die laatste categorie op Ideal Man. Al te atmosferisch wordt het trouwens niet, zo is vooral op het titelnummer de sterke invloed van de sixties nog waarneembaar. Combs is de laatste jaren begonnen te schilderen en dat werkt door in zijn manier van componeren. Hij schuift met klankkleuren, maar behoudt altijd het overzicht. Combs is immers niet de eerste de beste liedjesschrijver. Dat hij naar New York is getrokken hoor je aan de invloed van een songschrijver als Harry Nilsson die doorklinkt. Op Hide And Seek gaat zijn stem de hoogte in, zodat Roy Orbison nog altijd een invloed lijkt te zijn. Dry Eyes vangt aan als indierock, terwijl het koortje op Born Without A Clue duidelijk verwijst naar Eagles op One Of These Nights. Combs schreef een aantal liedjes met anderen, waaronder Joe Henry en Dylan LeBlanc.
11/11/2019 Permalink
Voor mij herontdekking van deze artiest. Heerlijke muziek.