De favorieten van 2019 van Peter Hageman

Opgeslagen in: JAARLIJSTEN — Peter Hageman @ 13:15

Waarom nog een album maken in deze tijd van Spotify-playlists en YouTube-kanalen? Durand Jones & the Indications wisten het antwoord wel: ,,Een album voelt voor ons als een volledig statement. Wij houden van alle nummers op ons album evenveel. Maar in het publiek houdt de een van het ene nummer en de ander van het andere. Met een album bereik je meer mensen in één keer.”
Maar waarom nog naar een album luisteren? Voor mij om dat volledige statement in een keer tot me te nemen. En ik heb nog steeds gewoon lol in het draaien van platen en cd’s.
Een volgorde vaststellen van mijn favoriete vijftien albums was nog lastig, maar dit is het geworden.

1. Jenny Lewis – On the Line

Die prachtige stem van Jenny Lewis betovert me elke keer als ik naar haar luister. Met een gastoptreden van Beatle Ringo Star, die Lewis op zijn 77e verjaardag toezong. Lewis zei daarover dat je voorzichtig zijn met wat je wenst, het zou zomaar uit kunnen komen.

2. Durand Jones & the Indications – American Love Call

Wel erg soft dacht ik bij eerste beluistering van dit album, zeker in vergelijking tot hun debuut. Maar de smooth soul op dit album groeide bij elke luisterbeurt. En dan zijn het ook nog heel sympathieke gasten. Erg benieuwd hoe ze zich verder zullen ontwikkelen.

3. The Long Ryders – Psychedelic Country Soul

Leuk, dacht ik, deze oude knakkers op Take Root. Hun optreden had vooral veel humor en was heel vermakelijk. Dit album is gewoon erg goed, van het luisteren word ik altijd vrolijk.

4. Matt Woods – Natural Disasters

De man met de lange haren en de woeste baard leverde wederom een prachtalbum af. Lekker stevig met de nodige rustpunten gezongen met die heerlijk gruizige stem. In café de Taverne in Bergen was het rumoerig bij zijn optreden maar bij de akoestische toegift kreeg hij iedereen stil.

5. Justin Townes Earle – The Saint Of Lost Causes

Bluesy en laidback is dit album. Sterke songs, vaak onheilspellend, waarbij ik vooral van het prachtige gitaarspel kan genieten.

6. The Dream Syndicate – These Times

Ze waren er weer, Steve Wynn en zijn mannen, en het was weer goed en behoorlijk hard. Maar het album is niet alleen stevig maar ook heerlijk melodieus.

7. Josh Ritter – Fever Breaks

Josh Ritter stelt nooit teleur. Ook dit album is wederom van hoog niveau. Zijn stem en zijn gitaarspel herken je uit duizenden en tovert vaak een glimlach op mijn gezicht, al zijn de teksten van dit album niet om vrolijk van te worden.

8. Jade Jackson – Wilderness

Een lekker stevig album van deze sympathieke zangeres. Maar tussen al het stevige werk ook een paar fijne ballads. Ze verdient meer aandacht dan dat ze bij haar optreden in Amsterdam kreeg.

9. Ian Noe – Between the Country

Zijn optreden op het Sugar Mountain festival was goed al was het jammer dat hij zo weinig contact maakte met het publiek. Zijn album is ingetogen en doet me af en toe aan Springsteen ten tijde van Nebraska denken maar rijker qua instrumentatie.

10. Southern Avenue – Keep On

Het leukste van internet blijf ik de radio-stations vinden met dj’s die eigenwijs zelf hun muziek blijven selecteren. Favoriet is WEVL, We Volunteer, allemaal vrijwilligers, uit Memphis. Daar ontdekte ik ook deze soulband uit Memphis die een heel lekker album maakte.

11. Joan Shelley – Like the River Loves the Sea

Folk uit de jaren zestig van nu. Nick Drake is nooit ver in mijn gedachten als ik dit album luister. Shelley heeft een prachtige heldere stem en Bonnie ‘Prince’ Billy zingt harmonie, heerlijk album.

12. Garrett T. Capps – All Right, All Night

Deze spacecowboy deed het weer in 2019, een heel fijn album en een uitbundig optreden op Take Root. En tof dat legende Augie Meyers van Sir Douglas Quintet meespeelt op dit album, born in San Antonio.

13. Charley Crockett – The Valley

Bij zijn optreden speelde hij er al de nodige nummers van. En net als bij zijn optreden bevallen de nummers uitstekend. Gezongen met die lekkere licht knauwende stem.