Wat een fantastische plaat heeft Benjamin Tod (volledige naam, echt waar, Benjamin Tod Flippo) gemaakt. Het is zijn tweede en heet A Heart Of Gold Is Hard To Find (Anti-Corporate Music). In de 10 liedjes hoor je alleen Tod en zijn akoestische gitaar, en toch boeit het album van de eerste tot en met de laatste noot. Tod deelt hier een mokerslag uit. De melodieën zijn sterk, het gitaarwerk is naar behoren maar het zijn vooral de teksten waarmee hij overtuigt. Zeker als je iets weet van de achtergrond van de man. Hij werd van de middelbare school gestuurd, liep op jonge leeftijd van huis weg, kwam in jeugddetentie terecht en leidde een zwervend bestaan. Kwam daarna zijn huidige vrouw tegen, begon met haar een band en daarna met een bevriend stel een andere band. Maar de man daarvan, zijn beste vriend, pleegde zelfmoord. Inmiddels was Tod verslaafd geraakt aan drank en drugs. Gelukkig is dat laatste nu verleden tijd. Maar hoe het erin heeft gehakt hoor je in het nummer waarmee de plaat opent: Sorry For The Things. In Cannon Fodder zingt hij: It’s funny how a bottle feels closer than a friend / never holds back always gives in. Hij kijkt terug op zijn jeugd die hij gedeeltelijk bij zijn “opa” doorbracht in We Ain’t Even Kin (check ook de video hieronder). In het slotnummer geeft Tod zijn kijk op het leven en die is niet zo vrolijk. En elke keer, in elk nummer, weet Tod tot de essentie door te dringen. Dat levert een schitterende en ontroerende plaat op waarop Benjamin Tod het achterste van zijn tong laat zien. Deze mag in elke platenkast.
11/02/2020 Permalink
Mooi album, maar ik ga niet helemaal mee in jouw enthousiasme. Het is mij te kaal en zijn gitaarwerk is niet boeiend genoeg.
11/02/2020 Permalink
Helemaal mee eens….was een van de platen van 2019 voor mij.
Met prachtige songs en teksten heb ik niet meer nodig dan deze kale setting.
Meesterwerk!!!
11/02/2020 Permalink
vind het ook niet echt boeiend sorry
12/02/2020 Permalink
Tip: luister naar zijn Lost Dog Street Band ook mooi!
https://www.lostdogstreetband.com/
12/02/2020 Permalink
Vind het zeker wel boeiend, maar Zach Bryan was ook akoestisch en veel boeiender voor mij.
13/02/2020 Permalink
@Hendrik: maar Zack Bryan was niet eens als fysiek product verkrijgbaar.
Persoonlijk haak ik dan sowieso af.
13/02/2020 Permalink
Goeie muziek is goeie muziek. Ik laat een heerlijk deuntje niet aan mij voorbij gaan als hij niet op lp of cd staat. Denk dat dat steeds meer een achterhoede gevecht wordt. Ik had het zelf een paar jaar terug ook niet voor mogelijk gehouden maar het boeit me nu weinig meer langs welke weg het tot me komt.
14/02/2020 Permalink
Nee zover ben ik nog lang niet….ik ben gek op mooie uitgaves en allergisch voor het ingeblikte geluid van streams.
Alle dynamiek ontbreekt daaraan
25/11/2022 Permalink
Kwam nieuw werk (23092022) tegen op de bekendste streamingsdienst.