Nathaniel Rateliff brengt meestal platen uit met zijn band The Night Sweats, rock ’n roll platen met veel soul en hier en daar een toefje country of blues. Maar zo nu en dan brengt hij ook solo materiaal uit dat hij niet passend vindt voor z’n Night Sweats. And It’s Still Alright (Stax) is zo’n album. Tijdens een retraite in 2017 schreef Rateliff een aantal nummers voor een volgend album van zijn band, maar er kwamen ook wat liedjes te voorschijn die daar minder voor geschikt waren. Zoals What A Drag dat over het einde van zijn 11 jaar durende relatie gaat. Zijn vriend, producer Richard Swift moedigt hem aan daar een soloplaat omheen te maken. Alles goed en wel, maar Swift overlijdt in de zomer van 2018. And It’s Still Alright werd toch (of juist) opgenomen in de studio van Swift, met de goed bevriende Patrick Meese (drummer bij de Night Sweats) en James Barone (drummer bij Beach House). Het laat een wat ingetogener kant van Rateliff horen. Met een beetje folk-achtige liedjes zoals You Need Me, dat hij al schreef toen zijn huwelijk nog stand hield en Kissing Our Friends, dat een pijnlijk afscheid van zijn vrouw is. Prachtig is het gedragen en emotionele Time Stands. Het vrolijkst wordt Rateliff in Expecting To Lose, met het uitbundige doo doo doo doo. Het album sluit af met Rush On, waarin Rateliff op mooie wijze afscheid neemt van Richard Swift. And It’s Still Allright is een plaat voor iedereen die met afscheid te maken heeft (gehad). En wie heeft dat niet?
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie