Op zijn twaalfde speelde Michael Doucet al in een band met zijn neef Zachary Richard. De man is een instituut binnen de cajunmuziek, ware het niet dat ze in Louisiana niet zoveel moeten hebben van formeel gedoe. Met Beausoleil houdt Doucet het genre levend en levendig. Met respect voor de tradities verrijkte hij cajun met rock, country en blues. Lâcher Prise (Compass Records) is een schoolvoorbeeld van die stelling. De plaat swingt, verkent diverse terreinen, zit instrumentaal geramd in elkaar. En daarmee verrast Doucet telkenmale. Opener Water, Water is gewoon hele goeie cajunmuziek van de fiddler met zijn band (twee gitaristen, bassist en drummer). Daarnaast is er nog een flink aantal gasten, bijvoorbeeld om op dat openingsnummer een voor het genre typerend instrument als accordeon in te zetten. Ook het wasbord wordt niet vergeten. En verder voegt Reese Wynans divers toetsenwerk toe en is Jim Hoke actief op saxofoons en pedal steel. Lula Lula Don’t You Go To Bingo is een heerlijk potje cajunrocken. Denk aan de Tailgators (wie kent ze nog?). Op het Franstalige Abandonne zakt Doucet met zijn stem de diepte in alsof hij Leonard Cohen terughaalt als een cajun. Dat combineert uitstekend met het strijkkwartet op dit nummer, zodat het neigt naar klassieke muziek. Bad Woman is zigeunerachtige wereldmuziek, waarna het bonkende Marie Catin uitermate dansbare cajun is. He’s Got All The Whiskey is atmosferische countryrock met wat toetsenstreepjes. Topplaat!
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie