De Engelsman Mr. Alec Bowman combineert een loopbaan als professioneel fotograaf en filmmaker met bezigheden als singer-songwriter. I Used To Be Sad & Then I Forgot (eigen beheer) roept pastorale folkalbums uit eind jaren 60 en begin jaren 70 in herinnering. Het staat in het schrijven van de promotor en het is gewoon ook zo. Iets in de opener Physics & Form klinkt zo bekend, maar wat het dan is? Weet iemand het? Op A Ditch Worth Dying For zakt Bowman als een folkzanger in de sixties diep weg in de ellende. Spannend geluidsdecor trouwens, waarbij met een strijkstok langs een bekken wordt gestreken. De melancholie moet ook liefhebbers van Leonard Cohen aanspreken. De weemoed van Leaves krijgt gezelschap van saxofoon. Bowman en Josienne Clarke experimenteren met wat dwarse instrumentatie en niet alleen op het instrumentale Intermission: The Old Rugged Cross, waarop harmonium en Hammond klinken. Op Never The End Of The World valt qua gitaargeluid aan Billy Bragg te denken. Met Patience valt wel een beetje op dat de nummers qua sfeer een beetje op elkaar gaan lijken.
29/04/2020 Permalink
Mooie plaat is dit.