Joe Edwards zat achter het drumstel in de Australische folkrockband The Wishing Well, maar hij is nu een singer-songwriter met een gitaar. Zijn broer Alex neemt het stoeltje achter de drums in op Keep On Running (Tiny Mountain Records). De twee broers uit het Britse graafschap Wiltshire vlogen naar Nashville voor de opnamen voor deze debuutplaat. Daar troffen ze producer Steve Dawson (gitaar, dobro, pedal steel) en diens kompanen bassist Jeremy Holmes en toetsenist Chris Gestrin. De drums hobbelen heerlijk achter de steelgitaar aan op opener Beth’s Song. Dat past bij de luie sound van de Brit, die een wat gemankeerde zangstem heeft. Dat is geen puntje van kritiek, gewoon een vaststelling. Niet iedereen zal daar gecharmeerd van zijn, maar hier houden we wel van die eigenheid. Op Capital Blues verkent hij wat zuidelijke, funky streken. Het heeft de sfeer van Into The Purple Valley van Ry Cooder. Ook de lange gitaarlijnen van The Gambler gaan in de richting van die gitarist, maar dan een decennium later. Op Trouble klinkt een lichtjes ontregelende, dwarse gitaar die binnenkomt om de boel spannend te houden. Dat is soms wel nodig, dat heeft Dawson goed gezien, want Edwards houdt van zeer relaxed. Op het titelnummer valt dan bijna te denken aan Mark Knopfler in rootsland. Maar misschien is Brendan Croker een betere vergelijking. Het druipende orgelspel van afsluiter Mine Oh Mine in combinatie met de slidegitaar van Dawson roept vergelijkingen op met het werk van Little Feat.
18/05/2020 Permalink
Hi John
Aardige plaat ,maar luister eens naar B.Knox
De Americana sensatie van dit jaar.
B.Knox – Heartbreak & Landscape
Verdringt Zach Bryan van de eerste plaats in mijn eigen toptien
Hubert
18/05/2020 Permalink
Dat is idd een prachtige plaat van B.Knox.
Het luisteren meer dan waard.