De oplettende volger van deze site ziet hier vier hoezen van elpees die onlangs ook al te zien waren op de foto bij het verhaal over downloads en streaming. Dat stuk leverde nogal wat reacties op. Veel lezers hechten aan de verpakking van muziek. Anderen helemaal niet. Kunnen die laatsten gevoeglijk deze nieuwe rubriek overslaan? Dan missen ze wel de pogingen van een platenverzamelaar om iets van zijn enthousiasme over te brengen.

Wie goed kijkt ziet nog iets anders. Op die foto van mijn platenkast ontbreken de letters op het dak op de elpee van Area Code 615. Die bandnaam staat daar iets kleiner in rode letters bovenaan op de hoes. De titel Trip In The Country ontbreekt. Die hoes op de foto is een dubbelaar op Polydor die de beide elpees van de band uit Nashville combineerde. Zoals dat gaat met rereleases verandert er wel eens iets aan het ontwerp. Destijds heb ik daarom getwijfeld over de aankoop, omdat ik liever beide originele elpees wou hebben, maar gelukkig ben ik toch tot de koop overgegaan. Area Code 615, dat is het netnummer voor het deel van Tennessee waar de stad Nashville ligt, was een band van instrumentalisten die ook afzonderlijk op heel veel platen te horen zijn. En toch is de muziek op deze beide platen mijlenver verwijderd van wat destijds de norm was in Nashville.

Deze rubriek gaat niet in eerste instantie over de muziek. Hier worden elke keer vier platen getoond die op zich weinig met elkaar te maken (hoeven te) hebben. Behalve dat er in het hoesontwerp of in ieder geval het onderwerp een overeenkomst is. Zoals in dit geval dus die houten blokhutten. Hoe country kun je het hebben? Want ook in deze rubriek zal de focus liggen op americana in al zijn verschijningsvormen.

Die hoes van The Gilded Palace Of Sin van The Flying Burrito Brothers, in de jaren 60 door de Nederlandse popjournalisten gekozen tot beste album van het decennium, is natuurlijk een hele bijzondere. Gram Parsons, Chris Hillman, Chris Etheridge en Sneaky Pete Kleinow stoken zich voor de gelegenheid in pakken van Nudie Cohn, couturier van de countrysterren. Op dat pak van Parsons waren hennepbladeren, bloemen van de papaver en naakte vrouwen geborduurd. De chef van de afdeling borduren bij Nudie weigerde het pak te voorzien van dergelijke afbeeldingen. Het was de kleinzoon van Cohn, Manuel Cuevas, die het klusje klaarde. Cuevas bouwde zelf ook een grote naam op als ontwerper van kleding voor artiesten.

De blokhut op de hoes van Arkansas Traveler is van bordkarton, net zoals de hele omgeving. Michelle Shocked zit met haar voeten in een teiltje in een studio. Ze wilde eigenlijk met een blackface op de foto, als eerbetoon aan de zwarte artiesten die volgens haar net zo goed aan de basis staan van bluegrass en andere rootsmuziek. In een interview met de krant Chicago Tribune wijst ze op Bill Monroe, die zijn muziekstijl volgens haar baseerde op het spel van de Afro-Amerikaanse violist/gitarist Arnold Schultz. Omdat er kritiek kwam dat ze met een blackface dezelfde fout zou maken als de muzikanten destijds, namelijk het exploiteren van de zwarte cultuur, zag ze van haar idee af. Onder de vele gasten op het album bevindt zich haar broer Max Johnston (Uncle Tupelo, Wilco, Gourds).

Soul To Soul is niet de beste plaat van Stevie Ray Vaughan, maar de hoes is wel mooi. En past bij het thema. En daar gaat het nu even om.

Area Code 615 – Trip In The Country (1970)
Flying Burrito Brothers – Gilded Palace Of Sin (1969)
Michelle Shocked – Arkansas Traveler (1992)
Stevie Ray Vaughan – Soul To Soul (1985)