The Jayhawks draaien ook al weer 35 jaar mee. Met Hollywood Town Hall en Tomorrow The Green Grass maakte de band in de jaren 90 twee albums die vooral in Nederland aansloegen. Sterkste punt: de samenzang van Gary Louris en Mark Olson. Nadat de laatste vertrok moest Louris de kar trekken. Op XOXO (Sham/Thirty Tigers/Bertus) gunt hij bandleden Marc Perlman, Karen Grotberg en Tim O’Reagan meer ruimte dan ooit tevoren. Ze schrijven allemaal liedjes en zingen die ook zelf. Met natuurlijk altijd die samenzang in de refreinen. Zoals in het meer…

Toen bekend werd dat Gillian Welch & Dave Rawlings een nieuw album zouden uitbrengen, bracht dat een zeker gevoel van opwinding bij mij teweeg. Het is al bijna 10 jaar geleden dat Gillian Welch haar laatste album (The Harrow and The Harvest) het daglicht liet zien en ook de laatste boreling (Poor David’s Almanack) van Dave Rawlings is alweer drie jaar oud. All The Good Times Are Past And Gone, kan die opwinding echter niet goed rechtvaardigen. Welch en Rawlings gebruikten de coronatijd om een selectie covers op te nemen. Gewoon thuis met meer…

Alsof hij met de longen vol stof net omhoog is gekomen uit de mijnen, zingt Steve Earle Heaven Ain’t Going Nowhere. Hij doet dat a capella met zijn begeleiders op Ghosts Of West Virginia (New West Records/PIAS). Dat is een conceptplaat over de mijnramp in 2010 in de Upper Big Branch Mine in West Virginia. Daarover had Lee Penn Sky het ook al eens op het eveneens uitstekende 29 Left Down, ook absoluut een aanrader voor fans van Earle. Die 29 slachtoffers noemt de in New York wonende Texaan allemaal bij naam op It’s About Blood, dat dreunend meer…

Countryrock is zwaar schatplichtig aan The Beatles. En ook aan The Stones trouwens. Hoewel die laatste band toch ook verantwoordelijk kan worden gesteld voor wat het einde van het genre had kunnen betekenen. Want Gram Parsons wilde net zo leven als Jagger en Richards, maar hielp zichzelf daarmee naar een vroegtijdig einde. Dit alles heeft niets te maken met Let It Melt (Palo Santo) van Diesel Park West. En toch ook weer wel, want deze Britse band brengt nu ruim dertig jaar platen uit waarop ze van die door en door Britse rootsrock maken. Als The meer…

Vijf jaar geleden hadden we niets dan lovende woorden voor de ep Ghosts Of The Low Country – The Muscle Shoals Sessions van Tawny Ellis. Dus keken we uit naar Love Life (eigen beheer), maar de lust is ons vergaan. Wat een tegenvaller. Na de schitterende countrysoul van die ep worden we hier opgescheept met vlakke countrypop. Ellis doet aan de randen van de regels teveel haar best. Op No More komen de hoge noten er nogal gemankeerd uit. Soms is zulks fijn, hier niet. Het is meer vorm dan diepte. Valt Pretend Love nog te vergelijken met Shelby meer…

Zach Aaron heeft zijn eigen graf gegraven. Hij wil met de duivel praten om hem te vertellen dat hij zonder zonden komt, dus is het nog maar de vraag of dat gat gevuld wordt… Hij is op de vlucht voor alles en iedereen, maar toch vooral voor zichzelf. ‘Those rock bottom blues are a barroom poet’s dream’, stelt hij vast op het titelnummer van Fill Dirt Wanted (eigen beheer). Een ijzersterk begin van een ijzersterke plaat. Wie is deze Zach Aaron? Dit is namelijk al de derde plaat van deze Texaan. De gitaar pakte hij pas op na de middelbare school. Geld om te studeren meer…