De hoes van het geweldige album Fill Dirt Wanted van de Texaan Zach Aaron is deze keer het startpunt om te graven naar vergelijkbare albumcovers. Zijn er meer hoezen met de laatste rustplaats? Natuurlijk zijn die er. Er is zelfs een band die Tombstones heet. In die grafzerken zat nog volop beweging, zo valt waar te nemen op de mini-lp Preachin’, Prayin’, Guitar Playin’. Die plaat met zeven nummers ratelende swamprock verscheen in 1988. Oorspronkelijk op Twilight Records, daarna op Fundamental. Die laatste platenmaatschappij voerde een kerk als label. Toepasselijk. Op de hoes staan de drie bandleden op een kerkhof. Stevie T. draagt een zwart T-shirt met daarop de afbeelding van een skelet. Alsof je zijn botten ziet… In 2005 verscheen van de band uit Atlanta de compilatie Twang From The Grave met daarop op de grafsteen de foto van deze Stevie Tombstone, zoals hij zich later ging noemen. Hij is nog steeds actief.
Het gaat deze keer overigens niet over Zach Aaron of Tombstones, maar om vier albums van andere artiesten.
Phil Ochs liet zijn foto op een grafzuil zetten voor de hoesfoto van het in 1969 verschenen Rehearsals For Retirement. Niet zomaar voor de grap. Een jaar eerder was de protestzanger een van de gangmakers van het Festival Of Life in Chicago. Georganiseerd door de Youth International Party. De aanhangers van deze beweging werden yippies genoemd. Hippies met revolutionaire ideeën en anti-oorlog.
Het festival vond plaats in Lincoln Park, vlakbij het gebouw waar op dat moment de Democratische conventie werd gehouden. De yippies wilden een varken naar voren schuiven als presidentskandidaat. De burgemeester van Chicago was niet gediend van dit protest. Hij stuurde de nationale garde af op de demonstranten. Terwijl het establishment van de partij Hubert Humphrey naar voren schoof, een voorstander van de oorlog in Vietnam, brak buiten een complete chaos uit. Ochs sprak later van ‘de dood van de democratie in Amerika’.
Phil Ochs, hij stierf in werkelijkheid in 1976, was volgens collega’s te radicaal. Bob Dylan zette hem eens tijdens een ruzie uit de auto en beet hem toe: ,,Jij bent niet een folkzanger, maar een journalist.’’ Dat was helemaal niet zo ver bezijden de waarheid. Ochs had zijn eerste elpee immers de titel All The News That’s Fit To Sing gegeven. Zoals The New York Times de slogan All The News That’s Fit To Print voert.
Het graf op de hoes van Bill Kirchen ligt midden op de weg. Een gitaar doet dienst als zerk. Aan het voeteneind staat een paar cowboylaarzen in de bult zand. Tombstone Every Mile kwam in 1993 eerst uit met alleen de naam van Bill Kirchen op de hoes. Later werd daar zijn band Too Much Fun aan toegevoegd. Het titelnummer is een oude hit van Dick Curless uit 1965. Het gaat over een stuk asfalt in het noorden van Maine, dat in de wintermaanden zo glad is dat er al heel wat truckers zijn verongelukt.
Nowhere To Go But Down van The Carpetbaggers verscheen ook in 1993. Op Twin/Tone, de band kwam net als dat label uit Minneapolis, een mekka van altcountry die dagen. Ook The Jayhawks kwamen er vandaan. De muziek van dit trio gaat wel in een andere richting. Meer rockabilly, vooral door die staande bas van Rich Copley. Son Volt en Soul Asylum waren fans. Omdat ze toch al ondergronds waren gegaan op Nowhere To Go But Down konden ze daarna lekker los gaan zonder zich te bekommeren om de gevolgen. De opvolger heette dan ook Sin Now… Pray Later.
Rich Hopkins heeft ervoor gekozen om zijn hele band mee te nemen in zijn graf. Op de zerk van het album Tombstone staat Rich Hopkins And Luminarios. De laatste rustplaats ligt op een stoffige vlakte in Tombstone, Arizona. In dat stadje kun je nog altijd de tijden van weleer beleven met voorstellingen. Pief, paf, poef. Hopkins schreef het titelnummer vanuit het perspectief van Ike Clanton. Die overleefde het roemruchte vuurgevecht bij de O.K. Corral op 26 oktober 1881 door op de vlucht te slaan. Zijn 19-jarige broer kwam om. Clanton begon een rechtszaak tegen Wyatt Earp, zijn broers Morgan en Virgil en Doc Holliday. De uit naam van de wet acterende mannen werden vrijgesproken. Clanton kwam zes jaar later alsnog om het leven door een kogel toen hij op de vlucht was. Hij werd opgespoord nadat hij vee had gestolen. Op het inlegvel bij de cd staan de portretten van Hopkins, Lisa Novak, Jon Sanchez en George Duron afgebeeld op Wanted-posters.
Phil Ochs – Rehearsals For Retirement (1969)
Bill Kirchen & Too Much Fun – Tombstone Every Mile (1993)
Rich Hopkins and Luminarios – Tombstone (2014)
The Carpetbaggers – Nowhere To Go But Down (1993)
15/07/2020 Permalink
er is een mooi album met phil ochs songs uit van:Martyn Joseph, ,,Days Of Decision,,
en begin dit jaar,,phil ochs-not in my name,live 64,,………..en,,phil ochs:,The Best Of The Rest: Rare And Unreleased Recordings…….phil ochs is springlevend!
16/07/2020 Permalink
Dat studentenprotest tegen de Democratische Conventie in 1968 speelt een voorname rol in de meesterlijke debuutroman van Nathan Hill, De Nix (2016). Ook Phil Ochs (wel verkeerd gespeld) figureert hierin.
https://www.tzum.info/2016/11/recensie-nathan-hill-nix/?highlight=nathan%20hill