Zach Aaron heeft zijn eigen graf gegraven. Hij wil met de duivel praten om hem te vertellen dat hij zonder zonden komt, dus is het nog maar de vraag of dat gat gevuld wordt… Hij is op de vlucht voor alles en iedereen, maar toch vooral voor zichzelf. ‘Those rock bottom blues are a barroom poet’s dream’, stelt hij vast op het titelnummer van Fill Dirt Wanted (eigen beheer). Een ijzersterk begin van een ijzersterke plaat. Wie is deze Zach Aaron? Dit is namelijk al de derde plaat van deze Texaan. De gitaar pakte hij pas op na de middelbare school. Geld om te studeren was er niet, daarom tekende Aaron voor vier jaar bij de luchtmacht en vloog zo de hele wereld over. Hij had ook nog wat baantjes in de oliebusiness en de bouw. Daar raakte hij verslingerd aan het gitaarspel van een collega. Voldoende levenservaring om daarna het ambacht van liedjesschrijver te proberen. Missie geslaagd, kunnen we vaststellen. Want wat een geweldige liedjes zijn het. De valse start van Dayton Train is een beproefd concept dat ook hier het juiste effect sorteert. Grappig liedje trouwens, over de Union Pacific die elke dag langzamer over de spoorkruising trekt, tot grote ergernis van alle automobilisten die onderweg zijn naar hun werk. Op Southeast Texas Trinity River Bottom Blues maken we kennis met Lorrie en Bo Dean, die zich afvragen waarom God mensen zoals zij is vergeten: ‘Gear jammers marshall tucker lovers probation evaders roustabouters carnival ride operators and your run of the mill sons a bitches’. Die Bo Dean werd trouwens uit de KKK getrapt, omdat hij het been brak van de leider. Erg was dat allemaal niet. ‘He’s got a better way of thinking nowadays / He never liked them sorry bastards anyway.’ Het loopt niet goed af met het stel. Ze gaan midden in de nacht zwemmen en als de onderstroom ze te pakken krijgt, is het gebeurd met ze. Zulke verhalen zijn het die Aaron in petto heeft. Triest en grappig tegelijk. Zoals in het echte leven. Het album werd opgenomen in Norman, Oklahoma. Producer Giovanni Carnuccio (Turnpike Troubadours, Jason Eady, Parker Millsap) zorgde voor de arrangementen, kaal en akoestisch, maar toch ook zeer uitgekiend. Als drummer legt hij zelf de basis. Zoals de roffel van een mars op C.C.C., een liedje over het Amerikaanse leger, voor de werkende klasse een manier om iets van het leven te maken. Het laatste liedje Aztec Café is misschien wel het allermooist. Het gaat over een oude, grijze vaquero en zijn grote liefde Maria die borden staat te wassen in een cantina ten zuiden van de Rio Grande. Een nummer dat El Paso van Marty Robbins verbindt met Plain Wreck At Los Gatos van Woody Guthrie. Vooral de invloed van de laatste klinkt duidelijk door op dit imponerende album. Naast Carnuccio bestaat het team rond Aaron (zang, gitaar) uit Kevin Foster (gitaar, fiddle, mandoline, banjo, dobro, zang) en Dave Leach (bas, piano).
04/07/2020 Permalink
Veel betere cd’s zullen er dit jaar niet gemaakt worden.
04/07/2020 Permalink
Een ongelooflijk goede plaat.
Zijn ontwikkeling is al waar te nemen op zijn vorige albums
Still Dreaming uit 2004 is een zorgeloos niemendalletje
Find my Soul uit 2014 en Murder Of Crows uit 2017 hebben
een opgaande lijn
Om uiteindelijk tot dit meesterwerk te komen
Wat kunnen we van deze gast in de toekomst nog verwachten ?
04/07/2020 Permalink
En waar is de cd (niet de download) dan te verkrijgen ?
04/07/2020 Permalink
Gewoon op zijn website.
04/07/2020 Permalink
Te verkrijgen via zijn site: 15 usd maar ook nog eens ruim 15 usd verzendkosten.
Ik ga ook altijd voor de fysieke cd maar dat vind ik deze plaat nu ook weer niet waard…
04/07/2020 Permalink
@ Hub, die Californische popplaat Still Dreaming is van een andere Zach Aaron hoor!
04/07/2020 Permalink
Bedankt John voor die informatie.
Ik vond zijn stem al behoorlijk veranderd
Nu begrijp ik waarom !!
04/07/2020 Permalink
Het nummer heet toch… A boy called sue
04/07/2020 Permalink
Benieuwd!
05/07/2020 Permalink
Zach biedt zijn album Find My Soul als gratis download aan op zijn website. Klinkt niet verkeerd.
06/07/2020 Permalink
Staat gewoon op Spotify.
06/07/2020 Permalink
Zo, deze mag er zijn!
07/07/2020 Permalink
Ik weet nu weer waarom smaken verschillen: ik vind er geen klap aan
deze “muziek”
08/07/2020 Permalink
Dat het je smaak niet is lijkt me prima, maar om dan het woord muziek tussen haakjes te zetten is wel heel absurd.
08/07/2020 Permalink
Het staat niet tussen haakjes, maar tussen aanhalingstekens 😉 Maar eens dat dit nergens op slaat.
08/07/2020 Permalink
Klopt, echter Hans gebruikt het niet om een citaat te maken maar als haakjes. Als we dan toch betweterig doen…. 😉
01/08/2020 Permalink
Mooie plaat.
Hans : vaker luisteren.
Ga je het leuk vinden.
Helaas nog geen lyrics te vinden.
22/08/2020 Permalink
Een 20 minuten geluisterd naar dit album. Mijn eerste indruk, het klinkt allemaal erg sobertjes. Wat ik vaak mis in de moderne country is het pathos van de country uit de gouden tijden, toen dit genre nog echt tranentrekkend mocht zijn, met vette orchestraties en steelgitaren, en multi layered vocalen. Kortom, echte studio productie.
13/05/2023 Permalink
Nieuw werk uit op Spotify