‘It was a Monday, it was cold as fuck / And I was feelin’ rough / It was just another one of these days.’ Zo opent Krista Shows haar debuutplaat Prone To Wander (Dial Back Sound/Sonic Rendezvous) met gruizige stem en gortdroge dictie. Krista Shows is me er een. De inmiddels (of nog maar) 30-jarige singer-songwriter zwierf door allerlei staten, van Texas naar Mississippi en dan door naar Marshall, North Carolina. Daar nam ze een baantje als serveerster om geld te sparen om haar eigen liedjes in een professionele studio op te nemen. Dat gebeurde in een studio in het prachtige frontierstadje Water Valley, Mississippi – met een prima band. Ze nam met die band tien gave, op country leest geschoeide liedjes op; dus met pedalsteel, honkytonkpiano, Wurlitzer en ook een gospelesk koortje. De liedjes voltrekken zich in een afwisselend ballad-achtig tempo zoals Ain’t Your Fault en It Is Gone, als ook in For Whom The Bell Tolls, Hell Or High Water en Twenty-two – dat richting Bakersfield gaat – iets meer richting countryrock duwend. Energiek en enthousiast brengt madam Shows haar sterke songs in een even sterk muzikaal twangend en rockend kader voor het voetlicht. Helaas belet Covid-19 Krista Shows haar liedjes live op de bühne te brengen. Maar Prone To Wander hebben we wel.
17/08/2020 Permalink
Opvallend dat hier nog geen reacties bij staan. Een van de mooiste platen die ik dit jaar hoorde. Stem moet je wel liggen, maar dan heb je ook wat. Zeer gevarieerd en bovendien tekstueel erg sterk.
17/08/2020 Permalink
@Henk.
Daar ben ik het volledig mee eens. CD is in bestelling bij Velvet Music Amersfoort. Ik kan niet wachten tot deze binnen is. Een van de muzikale hoogtepunten en verrassingen van het jaar.
05/03/2023 Permalink
I couldn’t agree more. Krista heeft met dit album veel te weinig aandacht gekregen. Prachtig!!