“Dont drink bleach, it will kill you and you will be dead. Don’t drink bleach, no matter what the president said”. Dit komt uit een van de Public Service Songs die het americana-echtpaar Buddy & Julie Miller via hun YouTube-kanaal het afgelopen halfjaar uitbrachten. Andere nummers waren onder meer Stay Home (natuurlijk ook verband houdende met de coronacrisis) en Gett Offa My Money. Dit laatste nummer gaat over het feit dat de Millers tot de ontdekking kwamen dat veel op hun bankbiljetten geportretteerde mannen slavenhouders waren. De in totaal negen meer…

Nog net op tijd voor de Sinterklaas- of Kerstinkopen komt ook het derde deel van de niet eerder uitgebrachte opnames van Gillian Welch uit, onder de titel Boots No. 2: The Lost Songs, Vol. 3 (Acony Records). Eigenlijk is dat onzin want je kunt een verzameling MP3’s moeilijk aan iemand cadeau doen. Op 11 december verschijnen de drie delen wel in een cd- en vinylbox, inclusief boekje met uitgebreide informatie over de songs. Voor de geschiedenis achter deze niet eerder uitgebrachte opnames verwijs ik naar de recensie over het eerste deel (hier). Dit meer…

Halverwege dit jaar bracht Margo Price in eigen beheer een liveplaat uit, die is hier toen nog niet besproken, maar nu staat hij ook op de streamingsites. En omdat hij fijn en goed is, brengen we hem hier nu onder jullie aandacht. Het gaat om een registratie van drie optredens uit mei 2018 in de Ryman Auditorium in Nashville, onder de titel Perfectly Imperfect At The Ryman (eigen beheer). Daarop 11 nummers, waaronder twee covers: een gloeiende uitvoering van John Fogerty’s Proud Mary en I Ain’t Living Long Like This van Rodney Crowell. Op dit laatste nummer meer…

Cowboy in Zweden presenteert met No Rodeo In Rome (eigen beheer) zijn tweede album. Over het debuut Gravel And Gold van Dave Rosewood hadden we gemengde gevoelens. Het had zomaar een in dikke kartonnen hoes gestoken elpee kunnen zijn van een nooit doorgebroken singer-songwriter op het snijvlak van de jaren 60 en 70 schreven we. Als minpuntje noteerden we dat de vrijuit rollende klanken soms wat botsten met een vierkant ritme. Ook deze nieuwe is met niet al te professionele opnametechnieken tot stand gekomen. Zo af en toe meer…

Eigenlijk was Kevin Morby vorig jaar al in quarantaine. Totdat Katie Crutchfield (Waxahatchee) hem opzocht in Kansas. Na alle drukte in Los Angeles – en eerder New York – was hij in 2017 neergestreken in de staat waar hij opgroeide. In een eenvoudige schuur – in de zomer snikheet, in de winter bar koud – werkte hij er aan nieuwe liedjes. Sundowner (Dead Oceans/Konkurrent) is daarvan het resultaat. In het kale Kansas vond Morby de rust die hij blijkbaar had gezocht. Vooral tijdens de zonsondergangen kwam hij tot dat besef. De melancholie die het teweeg meer…

Een van de aardige aspecten van Any Kind Of Angel (eigen beheer) van de Amerikaanse Jenny Reynolds is dat ze de muzikale tradities van de muzieksteden Boston en Austin verbindt. De singer-songwriter groeide op in New England, maar trok in 2003 naar Texas. Ze bracht de koffiehuizenfolk van de oostkust naar het muzikale klimaat van the live music capital of the world. Daar weten ze ook alles van musiceren in de studio. Werkte ze in het verleden samen met mensen als Duke Levine, Kevin Barry en Catie Curtis, nu omringen collega’s meer…

De Britse Kate Stables bestiert haar project This Is The Kit tegenwoordig vanuit Parijs. Off Off On (Rough Trade/Konkurrent) is een moderne folkplaat die behoorlijk grootsteeds klinkt. Ging de band in het verleden voor langzaam spanning opbouwende composities, hier is het een en al frisheid in de arrangementen. De in New York wonende producer Josh Kaufman (Hold Steady, Bonny Light Horseman) zorgde voor een afgewogen geluidsbeeld met invloeden uit pop en jazz. Zonder stevige climaxen blijft het nummer na nummer sprankelend en spannend. Daarmee meer…

De Amerikaanse Becky Warren heeft haar derde soloplaat de titel The Sick Season (eigen beheer) gegeven. Dan denk je natuurlijk gelijk aan die hele coronatoestand, maar dat is niet wat Warren ermee bedoelt. De reden voor deze titel is veel persoonlijker. Vrijwel direct nadat Warren haar vorige, overigens fantastische, album, Undesirable, had uitgebracht in 2018 raakte ze in een diepe depressie. Warren kampt al sinds haar jeugd met depressieve periodes, maar die konden met medicijnen redelijk onder controle worden gehouden. Deze keer sloegen ze meer…