Snapshot (Nude Records) is een album over het verlies van een dierbare. Een vader om precies te zijn. Juanita Stein verwerkt dat verlies met tien liedjes, die mede worden ingekleurd door haar broer Joel Stein. Diens stekelige gitaarakkoorden doen Juanita meer dan eens opveren. Want behalve het verdriet is er toch ook vooral dankbaarheid voor wie haar vader was. Iemand die zelf overstroomde van creativiteit. Hij liet duizenden demo’s na; uit dat materiaal wil Stein ooit nog putten. Snapshot is de derde soloplaat nadat haar Australische band Howling Bells ermee stopte. Het liedje 1, 2, 3, 4, 5, 6 begint ruimtelijk en heeft iets bedwelmends met dat koortje dat de tijden van The Shangri-Las lijkt terug te halen, maar dan wel gevolgd door overstuurd gitaarwerk. Licht psychedelische klanken met daarboven een wolkje etherische zang in een verder helder popliedje op L.O.T.F en op het titelnummer uithalen zoals die ook op platen van Phosphorescent zijn te horen. Als Stein aan haar vader denkt, dan is het in de vorm van een kiekje en dat is toch vooral een prettig terugkijken. Reckoning en afsluiter In The End neigen nog het meest naar country en wel zoals Blanche het ooit liet horen. Producer Ben Hillier (Depeche Mode, Blur, Elbow) wist wel raad met het spanningsveld van verdriet enerzijds en fijne herinneringen anderzijds.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie