Een behoorlijk weird plaatje. The Freelancer’s Blues (Wharf Cat/Konkurrent) van Dougie Poole wekt de indruk dat er iets mis is met het toerental van de platenspeler. Dat is vreemd, want ik beluister het album op een cd. Toch heb ik al eens de proef op de som genomen door op Spotify te controleren of er echt niet iets mis is met mijn exemplaar. Of de cd-speler. Dat rondzingende effect steekt meer dan eens de kop op. Misschien draagt het wel bij aan het unieke karakter van de muziek van deze in Brooklyn woonachtige singer-songwriter. Claire kun je nog omschrijven als bijzonder countrysoul, zoals die ook gemaakt wordt door Jeb Loy Nichols en diens oude band Fellow Travellers. Met droge drums, slaggitaartje en een fonkelende steel. Op Buddhist For A Couple Days plant Poole de tong ferm in de wang. Behoorlijk cool met die twangende gitaar met raar effect. Zo halverwege het album word je op Natural Touch bijna zelfs een beetje zeeziek van al die vervorming. Helemaal als een orgeltje je op een aflevering van de tv-serie Love Boat lijkt te plaatsen. These Drugs Aren’t Working komt over als oude country uit de jaren 60, waarna het titelnummer waar mee afgesloten wordt, overkomt als iets van Johnny Dowd. Behoorlijk weird dus allemaal, zo ook opener Vaping On The Job waarbij ik de naam Alan Vega noteerde om een indruk te wekken.
17/01/2021 Permalink
Wat een waanzinnig leuke en originele plaat!
17/01/2021 Permalink
Wij vonden het ook een puike plaat: http://www.altcountryforum.nl/2020/07/29/dougie-poole-the-freelancers-blues/