Als alle liedjes zo fraai waren uitgevoerd als opener When This Blows Over, dan was er een sterrenregen gedaald op Familiar Ground (Black Mesa Records) van John Calvin Abney. Dat heeft alles te maken met de pedal steel van Whit Wright. Die trekt met zijn streken de popmelodie naar de aarde, daar waar rootsmuziek wortel schiet. Maar Abney en zijn compagnon John Moreland (drums en bas) willen zich daartoe niet beperken. Het magenta dat over de nummers op het vijfde album van de veelzijdige artiest uit Oklahoma vloeit, had wel wat meer mogen afsteken tegen andere tinten. De vriendelijke poptonen zouden meer impact hebben gehad als ze waren afgezet tegen iets contrasterends. Dat heeft Abney (akoestische gitaar, allerhande toetsen, mondharmonica) beslist in zich, daar ligt het niet aan. Hij is betrokken bij de loopbaan van Moreland en voor een portie garagerock draait hij zijn hand ook niet om. Maar niet op Familiar Ground, dat nogal eentonig uitpakt. Jammer dus, dat die Wright niet de kans kreeg om zijn streken op steelgitaar verder te trekken over dit album. Het album gaat over acceptatie. Een volwassen werkstuk derhalve van Abney; blijkbaar is het een keuze dat het gebodene niet erg meeslepend is.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie