De Amerikaan Daniel Nestlerode woonde jaren in Engeland, ontmoette daar zijn Franse vrouw en verhuisde met haar naar Frankrijk in verband met de brexit. Windrush (Clunk & Rattle Records) is een folkplaat waarop van al die landen wel wat is terug te vinden. Nestlerode zingt enkele liedjes in het Frans, zoals het door Victoria Vox geschreven C’est Noyé. Al te vaak doet hij dat niet; zo’n tien jaar geleden sprak hij nog geen woord Frans. De folkklanken zijn lichtjes verbonden met Engelse en Ierse tradities, maar net zo goed geworteld in Amerikaanse grond. De mandoline is het eerste instrument voor Nestlerode. Hij speelt vooral een elektrische op Windrush, doordat de verhuizing naar Frankrijk hem iets meer richting de rock duwde. Zoals hij ooit in Amerika ook begonnen was. Chris Pepper, die de plaat samen met Nestlerode produceerde, speelt traporgel, dulcitone, marxophone (een soort citer), bas en drums. En op Being A Boy een speelgoedpiano, waardoor je onmiddellijk aan Fay Lovsky moet denken.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie