Zoals veel meer albums bleef ook Echolocator (eigen beheer) van Joy Mills Band lang liggen op de stapel albums waar nog aandacht aan zou moeten worden besteed. Nogmaals luisteren maakt ook wel duidelijk waarom, en dat blijkt ook uit de notitie in het tekstbestandje over deze plaat. Want bij het titelnummer waar de band uit Seattle mee opent noteerde ik vorig jaar: prijs voor beste Fleetwood Mac. Dat zou je nog positief op kunnen vatten, maar niet als ik daar bij vermeld dat ik niet zoveel van die superband moet hebben. Op de website staat dit: ‘An eclectic set of inluences from long-time band memebers takes flavors from singer-songwriters like Jenny Lewis and Sharon Van Etten and twangy southern rock classics from Supertramp and The Police. Die zin begrijp ik niet helemaal. Ze bedoelen toch niet dat Supertramp en The Police southern rock speelden? Hoe dan ook, het gebodene slaat nergens echt aan. Op zijn vriendelijkst zou ik zeggen dat ze soms het ook uit Seattle afkomstige Walkabouts in herinnering roepen. Maar dan veel netter en bloedelozer. Een enkel lichtpuntje als Without Even Asking is niet voldoende voor een positief oordeel.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie