De hippie-ouders van Jesse Brewster trokken van Californië naar Hawaï en weer terug. Op zijn twaalfde had Jesse op tien scholen gezeten. Een constante was er vooral in de vorm van muziek. Zijn ouders draaiden Willie Nelson, Rolling Stones, Beatles, Tom Petty, Fleetwood Mac, Bob Marley en Eagles. The Lonely Pines (Crooked Prairie Records) biedt dan ook vertrouwde klanken. De Californische countryrock klinkt niettemin fris genoeg. Brewster heeft een soepele stem, die hij makkelijk om hindernissen slingert. Die volstrekt natuurlijke wijze van zingen doet op Bitter Pill bijvoorbeeld denken aan iemand als Rufus Wainwright. En natuurlijk zijn er koortjes zoals op Close To Home, dat bovendien dezelfde huiselijkheid heeft als Our House van CSNY. Op Let’s Run Away gaat het over de droom van het westen. Fijn is het dat er op deze plaat van de in San Francisco wonende singer-songwriter ook sporadisch ruimte is voor instrumenten als dobro en mandoline. Er moet hier in Nederland zeker een publiek zijn voor deze vloeiende americana van de westkust.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie