Hadden Naked Prey en Sidewinders eind jaren tachtig al de reputatie van ultieme desertrockers – wat wil je: Tucson, Arizona – Woodcocks doen dit nog even dunnetjes over. De gitaristen uit beide bands, Dave K. Seger en Rich Hopkins, slaan de handen ineen en gaan in 1989 een verbond aan: Woodcocks. Seger lijkt dan klaar met Naked Prey – het laatste album Kill the Messenger is dan net opgenomen – en Hopkins zit met Sidewinders tussenin twee platen: Witchdoctors (1988) en Auntie Ramos’ Pool Hall (1990). Klaarblijkelijk is er ruimte voor een Woodcocks-plaat. Seger en Hopkins laten zich in de Sound Factory-studio, in Tucson uiteraard, vergezellen door de bassisten Mark Perrodin (Sidewinders) en Scott Garber (Giant Sand, Sidewinders) en de drummers Tom Larkins (Yard Trauma, Naked Prey) en Bruce Halper (Sidewinders). Een mooi zootje.
Woodcocks wordt wel voor Hopkins’ eigen San Jacinto-label opgenomen, maar wordt in licentie gegeven aan het Duitse Still Sane Records, alwaar de schroeiende aardeplaat in 1990 wordt uitgebracht. Er zijn bluesy gitaarrocksongs maar het zijn echt de slow songs die Woodcocks’ debuut hoog optillen: This Old Man, Wagoneer, Keep Me Sane en Young Country, stuk voor stuk voorzien van hemelbestormende, sidderende, fluitende en kreunende gitaarsolo’s.
Ja, desertrock, in 1992 met The Carp Pond nog eens overgedaan in verwaterde vorm, in optima forma. Een zinderend debuut.
Worth | Raul | This Old Man | Lester’s Lament | Wagoneer | Everclear | Instrumental | Keep Me Sane | Tisons | Young Country
03/04/2021 Permalink
En er is zelfs een derde (Microdot) nog uit 2002. Ook aardig, maar de eerste is inderdaad de gloeiendste en een echte klassieker. Ruim 30 jaar oud en niet gedateerd. Fantastische plaat, ik zet hem maar weer eens op.
03/04/2021 Permalink
Inderdaad nog steeds een prachtplaat. Wat me wel weer opviel is dat de drums nogal koekblikkerig klinken…..enige minpunt.
04/04/2021 Permalink
Hi Wiebren, your new book has already been published?
At AMAZON is currently out of stock !
21/05/2021 Permalink
As we speak zit ik er nog ns naar te luisteren, inderdaad, zéker in de slow songs magistraal. Is wel op cd. De eerste van de Sidewinders ligt nu ook klaar voor herbeluistering. Op LP 😉
Toch wel heimwee naar midden- eind jaren 80, de tijd toen ik de gitaarrock ontdekte, met Giant Sand, Dream Syndicate, Green on Red, Rain Parade,…
Heb nu een volledig analoge kamer geïnstalleerd, waar al mijn platen en cd s staan. Geen streaming hier. Kan het iedereen aanraden, je liefde voor muziek krijgt een serieuze boost!