Drie loodrechte wegen. Een lichtjes afbuigende weg. Vier keer een woestijnlandschap met aan de einder een bergketen. Vijf saguaro’s. Vier exemplaren met twee armen, eentje met drie vertakkingen. Een felrode zonsondergang… of is het een zonsopkomst? En een keer een fel schijnende maan. Het zijn vier ietwat gemakzuchtige ontwerpen, die echter wel zonder al te veel fantasie te herkennen zijn als hoezen voor americana.

De weg naar nergens is een veelgebruikte uitdrukking in rootsmuziek. Een cliché van jewelste, maar niet zonder betekenis. De weg naar nergens staat voor nieuwe kansen. Een vlucht naar het onbekende. Weg van de sleur. Maar om daar te komen moet je dus wel dwars door dat landschap, een reis die al snel ook nogal eentonig wordt. Het hoort allemaal bij het leven onderweg. ln het spoor van Jack Kerouac.

Vijf keer fietste ik van kust naar kust dwars door de Verenigde Staten. Steeds een andere route. Die lange weg naar nergens bestaat echt. Met een beetje pech heb je er ook nog tegenwind. Zodat je begint te twijfelen of je ooit nergens zult bereiken. Totdat je beseft dat je er al bent. Dan is het zaak om nieuwe doelen te stellen en door te trappen. Niet om ergens aan te komen, maar in het besef dat er ergens achter zo’n bergkam iets moet zijn dat het allemaal de moeite waard maakt. Trouwens; aankomen is er echt niet bij tijdens zo’n fietstocht.

De band Meat Puppets uit Phoenix, Arizona, is blijkbaar nog maar net onderweg. In Montana zijn ze nog lang niet op de hoes van Live In Montana. Daar komt de reuzencactus namelijk niet voor. Ten noorden van Arizona kom je geen saguaro’s tegen, de cactus vind je behalve in Arizona slechts in het zuiden van Californië en in de Mexicaanse staat Sonora.

Live In Montana bevat opnamen van concerten in Bozeman en Missoula uit december 1988. De registratie van twee opeenvolgende avonden verscheen pas elf jaar later op dit live-album.

Op Roadsongs van Townes Van Zandt staan louter covers, live opgenomen tijdens concerten in de jaren 70 en 80, en het is allesbehalve een essentiële plaat. Dat hoeft ook niet, want daarvoor schaf je gewoon Live At The Old Quarter, Houston, Texas uit 1977 aan.

Toch nog even het verhaal over een van die covers en wel Indian Cowboy van Joe Ely, ook opgenomen door Guy Clark trouwens. In 1971 stopte Ely voor een lifter, die onderweg was van San Francisco naar Houston. Het was Townes Van Zandt. Behalve een gitaar had hij slechts een rugzak vol elpees bij zich. Als dank voor de lift gaf de onbekende troubadour Ely een exemplaar. Die plaat werd daarna grijsgedraaid door de leden van de pas begonnen Flatlanders, waarna Jimmie Dale Gilmore, Butch Hancock en Ely ook hun eigen liedjes begonnen te schrijven.

Southern Tracks van The Flying Burrito Brothers is ook al een ratjetoe. Een album dat is uitgebracht met de Franse slag. Letterlijk ook, want op een Frans label. Opnamen uit de studio uit de jaren 80 worden gecombineerd met enkele live opgenomen nummers uit 1988, waarvan het niet bekend is of die nou in Europa of Amerika zijn gerealiseerd. Opnieuw: allesbehalve essentieel.

Gelukkig is er dan nog het titelloze album van The Buckets. Die band ging in de jaren 90 onderweg. Van ergens naar nergens. Van Boston naar San Francisco. Van de oostkust naar de westkust dus. Daar vonden ze aansluiting bij acts als Dieselhed, Richard Buckner en Tarnation. De violiste had een verleden bij Breeders, maar hier gaat het om liedjes voor truckers en eenzame zielen die hun avonden slijten aan de bar. Mijmerend over wat er achter de horizon ligt.

The Buckets – The Buckets (1996)
Townes Van Zandt – Roadsongs (1994)
The Flying Burrito Brothers – Southern Tracks (1990)
Meat Puppets – Live In Montana (1999)