Een van de best verkopende en meest geliefde countryzangeressen van de VS is Miranda Lambert. Ze kan bij wijze van spreken kwartetten met gouden en platina albums, Grammys en CMT-prijzen. Naast die glanzende solocarrière heeft ze, met Angeleena Presley en Ashley Monroe het zijproject Pistol Annies. The Marfa Tapes is weer een ander project, opgezet met Jack Ingram en Jon Randall, twee erkende songwriters waarvan de eerstgenoemde ook redelijk succesvol is als optredend artiest. Op The Marfa Tapes verrast het trio met volslagen lofi-liedjes die op geen enkele wijze zijn te rijmen met het gladgestreken oeuvre van vooral Lambert. Maar… des te lekkerder! Voor deze plaat togen de drie naar het in het westen van Texas gelegen Marfa, een stadje met net meer dan duizend inwoners en vooral heel veel vrije, kale natuur. Woestijn eigenlijk. De liedjes, bijna allen door hen drieën daar geschreven, werden opgenomen zonder poespas, zonder autotune. Eén of meer akoestische gitaren en zang, dat is het. De enige frivoliteit die het trio zich veroorlooft is dat er heel soms gefloten wordt. Verder hoor je het kraken van stoelen, de wind, langslopende koeien, een overvliegend vliegtuig en/of het brandende vuur. In de meeste songs heeft Lambert de vocale hoofdrol. Maar in het prachtige Anchor is het Ingram en in het al even mooie afsluitende Amazing Grace – West Texas is het Randall die zingt. Twee songs waren al bekend van eerdere Lambert-albums, maar Tin Man en Tequila Does laten hier hun pracht in eenvoud zien. Geraldene is een niemendalletje, over – zeg maar – het trashy nichtje van Jolene, maar mèt hitpotentie. Lofi-countrypop, dat we dat nog meemaken!
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie