Todd Snider neemt zichzelf niet al te serieus. Prima. Hoeven wij dat ook niet te doen. De singer-songwriter is een professionele slacker. Liever lui dan moe. Op First Agnostic Church Of Hope And Wonder (Aimless Records/Thirty Tigers/Bertus) draait hij zichzelf vast in een moeras vol onzin. Dat klinkt als G. Love zonder dat speciale sausje. Of als een vermoeide Beck. Handsome John is bedoeld als eerbetoon aan John Prine, maar het is net alsof je naar een demo luistert die aan de andere kant van de muur is opgenomen. Sail On, My Friend is geschreven voor Jeff Austin, de in 2019 op 45-jarige leeftijd overleden oprichter van Yonder Mountain String Band, maar in weerwil van de titel geeft het de indruk dat de zeilen al gestreken zijn. Turn Me Loose (I’ll Never Be The Same) is een hommage aan Jerry Jeff Walker, maar de hiphop klinkt nergens naar. Op Stoner Yodel Number One heeft Snider het over ‘now you’re preaching to the shithouse choir’, zelf lijkt hij vooral voor eigen parochie te preken. Misschien dat dit het goed doet in een koffieshop; wat een lamlendig gedoe.
30/06/2021 Permalink
Grappig, op de website van Real Roots Cafe wordt deze cd gezien als een van de hoogtepunten uit het oeuvre van Todd Snider. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen.
02/07/2021 Permalink
Ik ben niet zo van Todd Snider , en deze werd rap terzijde geschoven.
15/07/2021 Permalink
John Gjaltema heeft volledig gelijk. Dit album lijkt nergens naar. Met veel moeite kan je 2 van de songs min of meer acceptabel noemen. En Prine en Walker verdienen een waardiger (of mooier, of lolliger, …) eerbetoon.
30/01/2022 Permalink
OK, dit is niet Todd Sniders beste, maar zeker niet zijn slechtste. En OK, hij is een pot-smoking hippie, maar, liever lui dan moe is totale bs, en vergeet niet dat dit een cd uit de covid-tijd is. Net als ieder muzikant hield ook voor Todd Snider het touren op. Wat deed hij? Ieder zondag was er een livestream, en het was nooit gemakzuchtig, en iedere week ander materiaal, inclusief een werkelijk geweldig eerbetoon aan John Prine, en later ook Billie Joe Shaver en Jerry Jeff Walker (aan wie hij eerder al een waardig eerbetoon hed gewijd met een compleet album, Time as we know it). En tussendoor maakt hij een cd, waarop hij vrijwel alles zelf doet. En die hij, nu hij weer kan touren in zijn eentje vertolkt, met piano en gitaar en misschien ook nog banjo. Ergens in 2022 komt er een live-cd van deze tour, Ik kijk daar nu al naar uit, naar the comeback of the storyteller. Want dat is hij toch vooral, en dan zijn er weinig beter dan Todd Snider.
Zoals ik al zei, ik vind dit ook niet zijn beste cd, maar ik heb nog geen beter nummer over de plastic soup gehoord. En wat het eerbetoon aan zijn helden betreft, op deze tour speelt hij iedere show nummers van Prine, Walker en Shaver, en dat kunnen heel goed iedere avond andere nummers zijn.
Dit was een bullshit-recensie van een niet zo heel goede, maar ook geen heel slechte cd.