‘De meeste steden hebben één sound, maar Memphis heeft er vele.’ Dat zegt John Paul Keith in de liner notes van The Rhythm Of The City (Wild Honey Records). En hij beheerst ze tot in de puntjes. De plaat opent met How Can You Walk Away, een soulnummer met bluesgitaar. En de manier van zingen van Keith op het nummer heeft beslist wat van Alex Chilton. Op The Sun’s Gonna Shine Again en het van donkere gitaarakkoorden voorziene Ain’t Done Loving You Yet valt dat ook op. Het Memphis-geluid op het album is echter wel wat netter. Niet doods, dat kan ook bijna niet bij dit soort muziek, maar toch net iets minder levendig als Chilton. Vooral doordat dit allemaal misschien net wat te perfect in elkaar steekt. Ja, zo is er altijd wel wat te zeuren. Zeg ik dan even tegen mijzelf, want ondertussen vind ik het wel een heerlijke plaat. Op Love Love Love haalt Keith Johnny Burnette aan als voorbeeld, maar negen op de tien mensen zullen vooral denken aan Elvis Presley. De liner notes beginnen met een quote waarin Keith vertelt dat hij op een avond in Memphis een auto hoorde passeren met heel luid door de speakers de stem van Al Green. Het titelnummer doet beslist denken aan diens soulplaten. Het liedje bevat ook nog een verwijzing naar The Letter van The Box Tops door het geluid van een vliegtuig. En op het al aangehaalde The Sun’s Gonna Shine Again hoor je een sitar, waarmee Keith de legendarische studiomusicus Reggie Young eer bewijst. Blazers en achtergrondzangeressen vervolmaken deze Memphis-plaat.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie