GA-20 – Johnny Mastro & Mama’s Boys – Ticket West – Danny Bryant

Probeer het en de kans is groot dat je het geweldig zult vinden. Zo gezegd, zo gedaan. De blues heeft wel betere tijden gekend, dus een kennismaking met een stel wildemannen die Link Wray het hok uit jagen is welkom. Gebeurt dat hier dan? Nou, eh, natuurlijk niet. Maar op het instrumentale Phillips Goes Bananas komt GA-20 daar wel in de buurt. Maar verder heeft het met Link Wray weinig van doen. GA-20 Does Hound Dog Taylor – Try It … You Might Like It! (Karma Chief) draait natuurlijk om de nummers van de uit Chicago afkomstige bluesman Hound Dog Taylor. Maar wat doet het trio uit Boston dat lekker zeg. Twee gitaren, zang en drums. Rauw als de originelen. Het werk van Taylor is ook nog niet platgespeeld, dat helpt ook. GA-20, de band noemde zich naar een versterker van Gibson, speelt helemaal in de geest van de vergeten held Hound Dog, die meer dan eens verkondigde dat hij als gitarist niets voorstelde, maar dat hij zijn muziek wel lekker liet klinken. Hij had gelijk. Trouwens, juist dat soort gitaristen heeft het doorgaans bij het rechte eind. Dat maken de gitaristen Matt Stubbs en Pat Faherty samen met drummer Tim Carman ook zeer duidelijk met dit uitstekende eerbetoon.

Ook Johnny Mastro & Mama’s Boys doen een nummer van Hound Dog Taylor, maar de albumtitel Elmore James For President (Continental Blue Heaven) maakt duidelijk dat ze het daar niet bij laten. Ze eren meer oude bluesknakkers, zoals Lazy Lester, Sonny Boy Williamson en Freddie King. Soms met een cover, in andere gevallen met zelfgeschreven liedjes. De band uit New Orleans doet ook wilde dansen om de aandacht te vestigen op Mardi Gras Indians. Geheel terecht zeggen we hier met het uitstekende dit jaar verschenen My People van Cha Wa nog vers in het geheugen. Mastro is zanger en blaast op mondharmonica, zijn band bestaat uit twee gitaristen (veel slide, maar ook een baritongitaar) en drummer, met gasten op percussie en saxofoon. Dat nummer van Hound Dog Taylor dat ze doen is See You In The Evening. Het staat ook op de plaat van GA-20, maar daar met de originele titel See Me In The Evening. Enne, Mastro en zijn mannen kiezen Elmore James als president, maar Hound Dog Taylor willen ze dan als vice-president.

Nog meer oude bluesnummers zijn te vinden op Cab Driving Man (eigen beheer/Sonic Rendezvous) van de Nederlandse formatie Ticket West. Ze beginnen met My Kind Of Woman van Elmore James. Verder staan er covers op van onder anderen Magic Sam en Eddie Taylor . Maar gitarist/zanger Pascal Wilhelm schrijft zelf ook liedjes, soms met zijn broer Walter Wilhelm (bas, zang). Rugdekking krijgen ze van drummer Kees van Herk. Roel Spanjers voorziet enkele songs van pianospel. De mondharmonica van Gerrit Ekkelkamp is te horen op vier tracks. 

De Engelsman Danny Bryant is regelmatig te gast op de Nederlandse podia. Op The Rage To Survive (Jazzhaus Records/Coast To Coast) tracht hij zoveel mogelijk de livesfeer te benaderen. Gewoon door samen met zijn band in een studio in het Britse Lincolnshire weer samen te zijn, want dat was bijna een jaar geleden. Zoals het gaat met dit soort bluesrock, is het soms behoorlijk dik aangezet. Maar Bryant kan ook terugschakelen, dan is het met die rauwe strot van hem gewoon soul. Op Falling Tears is dat het geval, hoewel het begeleidende schrijven het in dat geval heeft over classic rock. Afsluiter Westport is trouwens net Thelonious Monster.